برای دانستن اشتباهات وردپرسی باید بدانید وردپرس یک ابزار قدرتمند با مجموعه ای از گزینه ها در دسترس شماست. اما اینها می توانند باعث اشتباهاتی نیز شوند. وردپرس یک ابزار شگفت انگیز قدرتمند و انعطاف پذیر است. اما مانند هر ابزار دیگری، مجموعه وسیعی از گزینه‌های آن به این معنی است که اشتباه کردن با استفاده از آن آسان است. ادامه خواندن “اشتباهات وردپرسی که باید از آنها دوری کنیم ( 6 مورد رایج )”
انتخاب نام دامنه ( Domain name ) می تواند یکی از مهم ترین مراحل در ایجاد برند یا کسب و کار شما باشد. نام دامنه شما اغلب یکی از اولین چیزهایی است که دیگران می بینند. و می تواند با برداشت آنها از وب سایت و برند شما تأثیر بگذارد.
یک نام دامنه با دقت انتخاب شده ، ممکن است علاقه کاربر را افزایش دهد و ترافیک وب را افزایش دهد. در حالی که نام دامنه با دقت انتخاب شده ممکن است برعکس عمل کند.
در اینجا چند اصل راهنما برای انتخاب نام دامنه وجود دارد که نشان دهنده و کمک کننده برند شما باشد. با ما همراه باشید تا آنها را برسی کنیم. ( همچنین شما میتوانید برای انتخاب دامنه ، میزبانی وردپرس و دیگر میزبانی ها به صورت رایگان و تستی ، از سایت وستا سرور استفاده کنید )
وقتی صحبت از نام دامنه می شود بحث طول کمتر یا بیشتر مطرح است. نام های کوتاه تر به خاطر سپردن و تایپ آسان تر است، به این معنی که کاربران بیشتر شما را پیدا می کنند. همچنین وقتی مطالب کمتری برای خواندن وجود دارد، متمایز شدن آسانتر است. ایده خوبی است که از ۲ تا ۳ کلمه برای انتخاب نام دامنه تجاوز نکنید.
شما می خواهید مردم نام دامنه شما را به خاطر بسپارند و آن را با دقت تایپ کنند. به خاطر سپردن و املای صحیح کلمات یا نام‌های پیچیده یا غیر معمول ممکن است سخت باشد.
کلمات مرتبط به کاربران کمک می کند تا شما را در جستجو پیدا کنند و در یک نگاه تشخیص دهند که چه کاری انجام می دهید. کلمات کلیدی می‌توانند شامل کارهایی که انجام میدهید یا ارائه میدهید (مانند «قهوه» یا «تمیز کردن») یا حتی مکان شما باشد. گنجاندن موقعیت مکانی شما (مانند “ایران”) در نام دامنه شما ممکن است به شما کمک کند مشتریان و کاربران محلی را هدف قرار دهید.
نام دامنه شما باید نشان دهنده برند شما باشد و بالعکس. توسعه برندها ممکن است زمان ببرد. و گنجاندن نام تجاری منحصر به فرد شما در دامنه شما می تواند به شما کمک کند بیشتر به چشم بیاید یا به رسمیت شناخته شوید و بازدید از وب سایت خود را افزایش دهید. هنگام ایجاد نام تجاری و نام دامنه خود، فقط مطمئن شوید که از هیچ نام تجاری یا علامت تجاری موجود استفاده نکنید.
اگرچه ممکن است بدیهی به نظر برسد، نام دامنه شما باید با نام تجاری شما یکسان باشد یا تا حد امکان به آن نزدیک باشد. شما نمی خواهید افرادی را که نام دامنه شما را تایپ می کنند گیج شوند و به وب سایتی با نام دیگری وارد شوید.
بسیاری از مردم در تلاش برای انتخاب نام عالی هستند. زمانی که میتوان آن زمان را صرف ساخت یک نام تجاری عالی حول یک نام دامنه کاملاً خوب کرد. اجازه ندهید انتخاب یک دامنه عالی شما را از شروع کسب و کار یا پروژه خود باز دارد. ( شما میتوانید با بازدید از سایت وستا سرور از انواع دامنه های وستا سرور به صورت رایگان و تستی بهره ببرید )
محبوب ترین پسوند دامنه یا TLD (دامنه سطح بالا) .com است ، اما اکنون طیف گسترده ای از TLD ها وجود دارد که از academy تا coffee تا photography را شامل می شود.
لیست کامل TLD های جدیدی که Google Domains ارائه می دهد. با وجود بسیاری از TLD ها برای انتخاب ، برندها اکنون گزینه های بیشتری برای ایجاد یک نام دامنه متمایز دارند ، که به سرعت ، هدف و ارزش پیشنهادی خود را به اشتراک بگذارد.
از آنجا که TLD های جدید به اندازه ی دامنه ی آنها ، طولانی نبوده ، نام های دامنه کوتاه و به یاد ماندنی اغلب هنوز در دسترس هستند. ( برای انتخاب دامنه ی خود میتوانید از سایت وستا سرور بازدید کنید )
نکته : آنها تأثیر منفی بر رتبه جستجوی شما ندارند. با این حال ، بسیاری از افراد ممکن است هنوز به طور پیش فرض در .com تایپ کنند ، بنابراین بسیاری از کسب و کارها نیز نسخه .com نام دامنه خود را خریداری می کنند و سپس آن دامنه را به آدرس اصلی وب سایت خود نشان می دهند.
بعد از گسترش یافتن اینترنت و زیاد شدن وب سایت‌ها روش‌هایی برای ذخیره نام و IP وب سایت ها ارائه شد. اولین بار فردی به نام الیزابت فینلر فایلی به نام host.txt که حاوی نام وب سایت ها و آدرس آی پی آنها بود را ایجاد کرد. بعد از آن پل مک پتریس سیستمی برای این منظور ایجاد کرد که اساس کار DNS امروزی را تشکیل میدهد. آشنایی با dns برای صاحبان کسب و کارها امری بسیار ضروریست . زیرا dns پل ارتباطی بین هاست و دامنه می باشد و در صورت عدم ست و نشر آن اطلاعات سایت در دسترس کاربران اینترنتی قرار نمیگیرد.
این واژه مخفف عبارت Domain Name System می باشد. DNS در فارسی به معنی سامانه نام دامنه است.DNS سرویسی در دنیای شبکه است که برای تبدیل آدرس های IP به نام و یا برعکس به کار می‌رود.
به تعبیری شبیه دفترچه تلفن آنلاینی است که شما را برای اتصال به مخاطب مورد نظرتان هدایت می کند. در دفترچه های تلفن، نام افراد و اطلاعات افراد درج می شود که شما می توانید با جستجوی نام افراد در این دفترچه به اطلاعات مورد نظر آنها دسترسی پیدا کنید. دی ان اس، فهرست توزیع شده ای است که نام دامنه قابل خواندن توسط انسان مانند www.vestaserver.com را به اعداد خوانا برای کامپیوترها یعنی همان IP آدرس تبدیل می کند تا اطلاعات به درستی در مرورگر ها نمایش داده شوند.
DNS سرور یک دیتابیس بزرگ است که شامل مجموعه ای از دامین ها و IP های مرتبط می باشد.dns سرور های زیادی در شرکت های هاستینگ و سازمانها وجود دارد. این سرور دی ان اس ها با یکدیگر در ارتباط هستند.DNS Server ها در یک سلسله مراتب سامان‌دهی شده و فعالیت می‌کنند. در بالاترین رده این سلسله مراتب، اینترنت دارای 13 سرور اصلی یا ریشه (Root Servers) است که به دلیل نقش عمده، دیتابیس کامل و عملکرد جامعشان معروف میباشند. مالکیت این سرورها نزد کمپانی‌های معروف و مستقل از یکدیگر است. دی‌ان‌اس سرورها از طریق شبکه‌های خصوصی با یکدیگر در ارتباط هستند. DNS سرور سیستمی دارای دیتابیسی جامع است.
به دنبال میزبانی حرفه ای و مطمئن هستید؟
با سرویس های میزبانی وستا سرور با خیال راحت به توسعه کسب و کارتان بپردازید.
اولین سروری است که جهت دریافت درخواست ها از سیستم های کاربران، از طریق برنامه هایی مانند مرورگرهای وب، برنامه ریزی شده است.
این سرور به اولین قدم در ترجمه نام دامنه قابل خواندن توسط انسان به آدرس آی پی می باشد. البته زمانی که IP مورد نظر در DNS recursor پیدا نشود. کار این سرور ارجاع درخواست به سرور مروبط به پسوند مرتبط با دامنه (.com, .ir, .org و….) است
این سرور مسئول ترجمه پسوند دامنه و ارجاع باقی نام دامنه به سرور مربوط به ادامه نام دامنه است.
آخرین مرحله جستجو را انجام می دهد. در صورتی که authoritative nameserver به سابقه ی درخواستی دسترسی پیدا کند، آدرس آی پی را برای hostname درخواستی، به DNS Recursor که درخواست اولیه را صادر کرده، بر می گرداند.
رکوردهای DNS دربردانده‌ی اطلاعاتی ضروری درباره‌ی نام دامنه هستند. به کمک این رکوردها، DNS می‌تواند دسترسی به یک وبسایت یا یک وب‌سرویس را فراهم کند.
این رکورد، در بر دارنده نام دامنه و آدرس IPv4 متناظر با آن است.
همانند A Record است، با این تفاوت که IPv6 یک دامنه را نگه می‌دارد.
با استفاده از این رکورد یک نام دامنه را میتوان به نام دامنه‌ای دیگر نگاشت کرد.
این رکورد در بر‌گیرنده DNS server است که می‌تواند به درخواست‌های DNS مربوط به یک دامنه‌ی خاص و بعضی زیر‌دامنه‌های آن پاسخ بدهد.
این رکورد هم مانند NS Record است و اطلاعاتی درباره‌ی DNS zone میدهد. اطلاعاتی مانند DNS معتبر این zone، اطلاعات تماس admin دامنه، شماره سریال دامنه و … در این رکورد نگهداری می‌شوند.
این رکورد، mail server دریافت‌کننده‌ی ایمیل‌های دامنه را نگه می‌دارد.
سرور یک کامپیوتر قدرتمند است که داده‌های زیادی را ذخیره و پردازش میکند. زمانی که در حال راهاندازی یا خرید یک سرور هستید، می‌خواهید مطمئن شوید که داده‌های شما از همان ابتدا در حالت امن و حفاظت شده نگهداری می‌شوند. فرقی نمی‌کند سرور اختصاصی داشته باشید یا سرور مجازی VPS یا حتی یک هاست اشتراکی، امنیت باید در ابتدای لیست اولویت‌های شما قرار گیرد. ما چک لیستی از 10 نکته مهم برای افزایش امنیت سرور در شروع کار را برای شما آماده کرده ایم.
راه اندازی و استفاده از یک سرور ناامن مانند این است که داده های خود را در اینترنت رها کنید و منتظر بمانید تا کسی بدون اجازه شما به آن دسترسی پیدا کند. در دنیای آنلاین امروزی، هر کسی می‌تواند هدف قرار بگیرد. آسیب‌پذیری‌های امنیتی می‌تواند منجر به از دست رفتن داده‌ها، به خطر انداختن امنیت کاربران و از دست دادن کنترل سرور شما شود.
جدی گرفتن امنیت سرور به معنای کاهش خطر هک شدن و از دست دادن داده های مهم خود است.خبر خوب این است که کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای ایمن سازی سرور خود انجام دهید.
از کار هایی به سادگی استفاده از گذرواژه‌های قدرتمند گرفته تا راهاندازی فایروال‌ها و VPNهای پیچیده‌تر، کارهای زیادی وجود دارد که میتوانید برای حفظ امنیت سرور خود انجام دهید. در اینجا تعدای از نکات امنیتی سرور را با شما به اشتراک می گذاریم تا شما در مسیر درستی قرار گیرید.
هنگام محافظت از سرور و داده های خود، شما باید تعداد راه هایی را که کسی می تواند از طریق آن ها به دسترسی غیر مجاز دست بیابد را به حداقل برسانید.
شما می توانید این کار را با نصب حداقل افزونه های لازم برای اجرای سیستم یا سایت خود انجام دهید. اگر سرور خود را راه اندازی می کنید، می توانید از پایه شروع کنید. اما اگر قصد خرید از یک ارائه دهنده هاست و سرور دیگری دارید، باید بررسی کنید که آیا سرویس هایی در بسته شما وجود دارد که به آن نیازی ندارید. اگر وجود دارد در صورت امکان آن ها را حذف یا غیر فعال کنید. این امکان در سایت وستاسرور که یک سایت میزبانی وب ایران است برای شما فراهم شده است.
احتمالاً یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای ایمن‌سازی سرورتان این است که مطمئن شوید همه چیز بروز است. بروزرسانی‌های جدید امکانات امنیتی جدید و رفع باگ‌ها را به همراه دارد تا مشکلات گزارش شده را برطرف کنند.
آنچه که باید بروز شود، بستگی به آنچه دارد که روی سرور خود نصب کرده اید. ابتدا سیستم عامل شما خواهد بود، سپس هر برنامه ای که پیکربندی کرده اید و هر ابزار دیگری که ممکن است راه اندازی کرده باشید. بسته به هاست خود، ممکن است بتوانید به‌روزرسانی‌های خودکار را تنظیم کنید، اما باید مطمئن شوید که هر به‌روزرسانی که نصب میشود با تنظیمات شما سازگار است.
فایروال از دسترسی بسته های داده مخرب به سرور شما با نظارت بر ترافیک ورودی و خروجی جلوگیری می کند. فایروال ها برای راه اندازی سرور ضروری هستند، اما با وجود انواع مختلف فایروال برای انتخاب، باید مطمئن شوید که از فایروال مناسب استفاده می کنید.
اگر تا به حال از کامپیوتر ویندوزی استفاده کرده باشید، با فایروال ویندوز، که نمونه خوبی از فایروال مبتنی بر میزبان است آشنایی دارید. همانطور که به نظر می رسد، فایروال مبتنی بر میزبان، فایروالی است که روی رایانه میزبان یا سرور نصب شده است تا از آن در برابر حملات محافظت کند و امنیت سرور را بهبود بخشد.
مستقیماً به عنوان نرم افزار نصب می شود و ترافیک یک میزبان خاص را کنترل می کند. از آنجا که به خود میزبان متصل است، استفاده از یکی از این نوع فایروال ها به این معنی است که سرور شما بدون توجه به شبکه ای که به آن متصل است محافظت می شود.
فایروال شبکه از کل شبکه محافظت میکند، ترافیک را کنترل میکند و فقط به بسته‌های امن داده اجازه میدهد به سرورهای شما برسد. فایروال شبکه از هر سرور (یا رایانه) متصل به شبکه محافظت می کند که در صورت راه اندازی شبکه ای از سرورها ضروری است. در سرور های وستاسرور از بهترین فایروال های شبکه استفاده شده است تا شما با خیال راحت و امنیت کامل از یک ایران وب سرور قابل اعتماد بهره ببرید.
وقتی سروری را راهاندازی می‌کنید، احتمالاً متوجه خواهید شد که با رمزهای عبور پیشفرض همراه است. رمز های عبور پیش فرض مختل کننده امنیت سرور است. یکی از اولین کارهایی که باید انجام دهید این است که این گذرواژه ها را به رمزهای عبور امن خود تغییر دهید و مطمئن شوید که از قدرتمندترین رمز ها برای همه کاربران استفاده می کنید.
همچنین نباید در ساخت یک پسوورد قدرتمند این نکات را فراموش کنید:
هنگام اتصال به سرور راه دور، ایجاد یک کانال امن برای ارتباط ضروری است.
استفاده از پروتکل SSH (Secure Shell) بهترین راه برای ایجاد یک اتصال امن و افزایش امنیت سرور است. SSH تمام داده های ارسال شده در تبادل را رمزگذاری می کند.
شما باید SSH Daemon را نصب کنید و یک سرویس گیرنده SSH داشته باشید که با آن دستورات را صادر کنید و سرورها را مدیریت کنید تا با استفاده از پروتکل SSH دسترسی از راه دور داشته باشید. به طور پیش فرض، SSH از پورت 22 استفاده می کند. همه، از جمله هکرها، این نکته را می دانند. بیشتر افراد به این جزییات دقت نمی کنند و به راحتی از آن می گذرند. با این حال، تغییر شماره درگاه راهی آسان برای کاهش احتمال حمله هکرها به سرور شما است. بنابراین، بهترین روش برای SSH استفاده از شماره های پورت بین 1024 تا 32،767 است.
نکته دیگر در بهبود امنیت سرور که نباید فراموش شود، ندادن دسترسی کامل به همه کاربران است. اگر می خواهید چندین کاربر به سرورهای شما دسترسی داشته باشند، باید مطمئن شوید که مجوزهای فایل را به درستی تنظیم کرده اید. به عنوان مثال، دسترسی محدود به خواندن می تواند اطلاعات محرمانه را خصوصی نگه دارد.
همچنین میتوانید افرادی را که می‌توانند فایل‌ها را تغییر دهند، محدود کنید تا فقط توسط افرادی که باید آنها را ویرایش کنند ویرایش شوند. روش معمولی این است که به همه کاربران دسترسی کامل ندهید – تنها دادن حداقل مقدار دسترسی که آنها نیاز دارند راه خوبی برای انجام آن است.
بک آپ گیری یکی از مهم ترین مواردی است که باید هنگام راه اندازی سرور اجرا کنید. شما ممکن است تمام مراحل حفاظت از سرور خود را انجام دهید، اما اگر یک اتفاق غیرقابل پیش بینی رخ دهد، داشتن یک نسخه پشتیبان از داده های خود می تواند به داد شما برسد.
بک آپ گیری منظم به این معنی است که یک نسخه ایمن دارید. که در صورت نیاز می توانید به راحتی آن را بازیابی کنید. فایل های بک آپ همچنین می‌توانند رمزگذاری شوند تا امنیت بیشتری داشته باشند. همچنین باید آنها را به طور مرتب آزمایش کنید تا بررسی کنید که از اطلاعات درست نسخه پشتیبان تهیه می کنید.
راهاندازی نرم افزار های بک آپ می‌تواند بسیار ساده باشد. اغلب میتوان آنها را برنامه‌ریزی کرد تا بدون نیاز به فکر کردن، به‌طور خودکار اجرا شوند. یا می توانید آنها را به صورت دستی انجام دهید، اما باید مطمئن شوید که این امر مهم را فراموش نکنید.
گواهینامه های TLS (امنیت لایه حمل و نقل) که هنوز اغلب به عنوان گواهینامه های SSL شناخته می شوند، نسخه درخشان تر، ارتقا یافته و ایمن تر پروتکل هستند. آنها داده ها را هنگامی که از سروری به سرور دیگر یا از سرور شما به مرورگر مشتری منتقل می شوند رمزگذاری می کنند. اغلب از آنها برای ایمن نگه داشتن اطلاعات محرمانه مانند جزئیات بانک، نام، آدرس و سوابق مالی استفاده می شود.
از قابلیت های دیگر SSL ها این است که، می توانند کاربران را احراز هویت کنند و بررسی کنند که آنها دارای اختیار مناسب برای اتصال هستند یا نه.
VPN ها داده های شما را از چشمان کنجکاو هکر ها دور نگه می دارند.
اتصال با استفاده از VPN به شما این امکان را می دهد که با استفاده از شبکه خصوصی خود به سرور خود دسترسی داشته باشید. VPN داده ها را هنگام انتقال بین دستگاه شما و سرور رمزگذاری می کند. بعلاوه، آنها اجازه می دهند چندین سرور تحت یک حساب کاربری به صورت خصوصی با هم ارتباط برقرار کنند، بنابراین، اگر امنیت سرور برای شما مهم است، یک VPN از موارد ضروری است.
ما در مورد کارهایی که خودتان میتوانید انجام دهید تا سرور خود را ایمن کنید، زیاد صحبت کرده‌ایم. اما اگر میزبان شما همه تلاش‌های خود را انجام ندهد، تمام تلاش های شما ممکن است به هدر برود.
در همان ابتدا، باید سعی کنید میزبانی را انتخاب کنید که امنیت را جدی می گیرد. این شامل استفاده از جدیدترین نرم‌افزارها و اقدامات امنیتی سخت‌افزاری در مراکز داده، داشتن گواهی‌نامه‌های مناسب برای نشان دادن امنیت برای آنها و انجام هر کاری که از دستشان برمی‌آید تا به شما در امنیت سرورتان کمک کند.
شما می توانید با خرید سرور اختصاصی مدیریت شده از وستاسرور تمامی خدمات مدیریتی و امنیتی سرور خود را به ما بسپارید تا یکی از مهم ترین دغدغه های شما که امنیت سرور خود است را با خیال راحت کنار بگذارید.
حتما زمانی که بر روی بهینه سازی سئوی سایت خودتان کار می کنید ، با کلمه impression روبه رو شده اید. و این سوال برای شما پیش امده که تفاوت impression با CTR در چی است؟
این اصطلاح در حقیقت تاثیر بسیار زیادی بر روی سئوی شما دارد. و شما با یادگیری ان می توانید در پیشرفت سایت خود تاثیر بسیاری داشته باشید. در این مقاله ما به توضیح impression و تفاوت ان با CTR و کاربرد ان در سرچ کنسول گوگل و سئوی سایت می پردازیم
میزبانی وب وردپرس در وستا سرور.
در ابتدا بهتر است که به مفهوم impression بپردازیم. زمانی که کاربران اینترنت عبارت و یا کلمه ای را در بستر اینترنت جستجو می کنند ، تعدادی نتایج برای انها نمایش داده می شود. و در صورتی که سایت شما در این نتایج نشان داده شده مشاهده شود یک impression برای شما ثبت می شود. پس به معنای دیگر تعداد دفعاتی که یک URL مشخص در نتایج جستجو نشان داده می شود ، impression می گویند.
اکنون بهتر است که کمی گسترده تر این موضوع را بررسی کنیم. هنگامی که کاربران کلمه یا یک عبارتی را در اینترنت جستجو می کنند ، رکوردی از لینک هایی که برای انها به نمایش در می اید ثبت می شود. و تنها نمایش یک URL در نتایج جستجو یک impression محسوب می شود و برای یک سایت کافی است.
در اینجا سوالی که پیش می اید این است که پس از اینکه نتایج نمایش داده شد ، اگر که یک دامنه با دو نتیجه نمایش داده شود ، چه اتفاقی می افند؟ هر کدام از صفحه ها یک impression به صورت جداگانه در یافت می کنند. زیرا مهم ترین اصل در این موضوع داشتن جایگاه در نتایج جستجو است.
دامنه و هاست رایگان در وستا سرور.
CTR یا نرخ کلیک ، تعداد دفعاتی است که یک کاربر روی وب سایت شما کلیک می کند. به بیان ساده تر ، فرض کنید یک کاربر پس از جستجو با نتایج جستجوی زیادی مواجه می شود و باید یکی از آنها را انتخاب کند. کاربر وب سایت را در نتیجه جستجو انتخاب کرده و روی آن کلیک می کند. که به ان CTR یا نرخ کلیک گفته می شود که هر چه نرخ کلیک بالاتر باشد بهتر است. افزایش CTR در داشتن یک سئو خوب بسیار موثر است. اما تفاوت impression با CTR در چیست؟
میزبانی ایمیل سازمانی در وستا سرور.
اگر که قبلا کلمه CRT را شنیده باشید ، حتما این سوال برای شما پیش می اید که تفاوت impression با CTR در چیست؟ باید بگوییم که CTR نرخ کلیک است. یعنی حتما باید یک کاربر بر روی سایت شما کلیک کند تا CTR برای شما حساب شود. اما در impression این موضوع متفاوت است. و فقط کافی است که URL سایت شما برای کاربران در نتایج جستجو نمایش داده شود. و بدون هیچ کلیکی یک impression برای شما ثبت می شود.
نحوه محاسبه نرخ کلیک به این صورت است که تعداد کل کلیک های انجام شده بر روی سایت شما به تعداد کل نمایش ها تقسیم و در 100 ضرب می شود. پس در نتیجه هیچ وقت تعداد impression و CTR با هم یکی نمی شود. و تنها وجه مشترکی که بین این دو وجود دارد تاثیری است که انها روی سئوی سایت شما می گذارند. و با بهبود انها سئوی سایت شما هم بهبود پیدا می کند.
سرور اختصاصی ایران در وستا سرور.
impression یکی از بخش های مهم سرچ کنسول گوگل است. و به وسیله این بخش شما می توانید تعداد کاربرانی که URL های سایت شما را در نتایج جستجو مشاهده کرده اند را ببینید. شما می توانید بعد از ورود به سرچ کنسول ، از بخش performance ، تعداد impression های سایت خود را ببینید. و از طریق نمودار انها را بررسی کنید.
زمانی کاربران در اینترنت به دنبال سرچ کلمه مد نظر خود و محتوایی در مورد ان می گردند ، محتوای شما ممکن است که در بین نتایج نشان داده شده به کاربران باشد. پس در واقع در گوگل موقعیت بهتری پیدا می کنید. و بازدید سایت شما توسط کاربران بیشتر می شود. پس در نتیجه شما باید مطالبی مفید و بهینه شده را تولید کنید تا بتوانید جایگاه خودتان را در گوگل بهبود ببخشید.
ثبت دامنه بین المللی در وستا سرور.
impression یا تعداد نمایش سایت در جستجو ، یکی از مهم ترین فاکتور های گوگل برای رتبه بندی نتایج جستج. است.شما بعد از خواندن این مقاله و کسب اطلاعات کامل در مورد impression و CTR اکنون می توانید که سایت خودتان را در جهت دریافت رتبه بهتر از گوگل بهینه کنید.
امیدوارم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد.
سرور مجازی لینوکس به دلیل نصب LSM (Linux’s security model) روی سیستم لینوکس از سیستم های دیگر ساختار امنیتی بیشتری دارند اما چون LSM نمی تواند امنیت
سرور لینوکس را کاملا برقرار کند بهتر است روش های افزایش امنیت سرور مجازی لینوکس را بدانیم.
در این مقاله با تکنیک های افزایش امنیت سرورهای مجازی لینوکس آشنا می شوید.
هر سرور مجازی لینوکس به طور پیش فرض از یک نام کاربری اصلی (root) استفاده می کند. اولین روش برای افزایش امنیت، غیرفعال کردن root است. زیرا هکرها برای حمله به یک سایت به این نام کاربری نیاز دارند و به راحتی می توانند به آن دسترسی پیدا کنند.
بعد از غیرفعال کردن root شما باید یک نام کاربری جدید ایجاد کنید تا بتوانید دستورات سطح روت را اجرا کنید برای این کار از دستور Sudo استفاده کنید که این دستور یک دسترسی ویژه برای کاربرانی که هویت آن ها احراز می شود قرار می دهد تا بتوانند دستورات مدیریتی را بدون نیاز به دسترسی root انجام دهند. توجه به این نکته ضروری است که شما قبل از اینکه نام کاربری اصلی (root) را غیرفعال کنید باید این دسترسی ها را مشخص کنید تا بعد از لاگین روت با مشکل مواجه نشوید.
برای غیرفعال کردن لاگین با کاربر root فایل دستورات آن را در nano یا vi باز کنید و پارامتر PermitRootLogin را بعد از اینکه پیدا کردید پیش فرض آن را از « yes » به « no » تغییر دهید.
اگر می خواهید امنیت سرور مجازی لینوکس را بالا ببرید حتما پورت SSH را تغییر دهید تا هکرها نتوانند به راحتی به آن دسترسی داشته باشند. چون پورت SSH به صورت پیش فرض با شماره «22» است و با این شماره اسکریپت های مخرب به راحتی به SSH دسترسی پیدا می کنند و با تغییر آن، این دسترسی مسدود می شود.
شما باید تنظیمات تغییر پورت SSH را در قسمت /etc/ssh/sshd_config انجام دهید و دقت کنید که آدرس پورت جدید قبلا در سرویس دیگری استفاده نشده باشد.
شما به راحتی می توانید سرور مجازی لینوکس را بروزرسانی کنید کافیست از دستور rpm/yum در (CentOS/RHEL) و یا apt-get در (Ubuntu/ Debian) استفاده کنید تا آخرین نسخه های آپدیت سرور را دریافت کنید.
یک راه دیگر برای بروزرسانی سریع و آسان نرم افزارهای سرور این است که شما از بسته yum استفاده کنید تا آخرین به روزرسانی ها را از طریق ایمیل خود دریافت کنید.
همچنین میتوانید یک (Cron job) ایجاد کنید تا همه سرویس های بروزرسانی را به صورت خودکار دریافت کنید.
اگر از cpanel یا دایرکت ادمین استفاده می کنید می توانید آنها را طوری تنظیم کنید که مرتبا به طور خودکار بروزرسانی شوند. بهتر است این تاکتیک های امنیتی را سریع تر انجام دهید تا فرصتی به هکرها برای نفوذ به سرورتان را ندهید.
پورت های باز شبکه و سرویس های استفاده نشده را غیرفعال کنید چون بوسیله آنها هکرها به راحتی می توانند به سرور شما دسترسی پیدا کنند.
شما با استفاده از دستور “netstat” می توانید تمامی پورت های باز شبکه را در صفحه نمایش خود ببینید و با استفاده از دستور “chkconfig” در قسمت تنظیمات iptables می توانید تمام پورت های باز را غیرفعال کنید.
بعضی از فایروال ها مانند CSF می توانند قوانین iptables را به طور خودکار فعال کنند.
ماژول ها و بسته های ناخواسته که روی سرور لینوکس شما وجود دارند و از آنها استفاده نمی کنید ممکن است امنیت سرور شما را به خطر بیندازند و شما با حذف این سرویس های استفاده نشده میتوانید امنیت سرور خود را بالاتر ببرید. پس مطمئن باشید که از سرویس هایی که به آن نیاز دارید روی سرور لینوکس خود استفاده کنید و ماژول هاس اضافه را حذف کنید.
شما با حذف ماژول ها و بسته های اضافی می توانید امنیت سرور خود را تامین کنید.
IPv6 آدرس های آی پی بیشتری را نسبت به IPv4 پوشش می دهد و مزایای زیادی دارد اما اکثر کاربران از آن استفاده نمی کنند. و هکرها با استفاده از IPv6 یک ترافیک مخرب را برای سرور ارسال می کنند و در صورت فعال بودن IPv6 سیستم شما با مشکل مواجه می شود.
پس بهترین راه برای جلوگیری از نفوذ هکرها غیرفعال کردن IPv6 است و برای این کار شما با ویرایش فایل /etc/sysconfig/ و تغییر گزینه های /etc/sysconfig/ و IPV6INIT=no می توانید آن را غیرفعال کنید.
معمولا بیشتر اطلاعات زمانی که از طریق شبکه در حال انتقال هستند مورد حمله هکرها قرار می گیرند به همین دلیل بهترین روش افزایش امنیت سرورهای لینوکس رمزگذاری تمام کلیدها و گواهی های ضروری هنگام انتقال در شبکه است.
شما با استفاده از سیستم کاربردی GnuPG که یک ابزار تایید هویت مبتنی بر کلید است می توانید رمز گذاری ها را انجام دهید. این سیستم به این صورت است که از یک کلید عمومی استفاده میکند اما فقط توسط گیرنده با استفاده از یک کلید خصوصی قابل رمزگشایی است.
رمز عبور قوی می تواند امنیت سایت شما را در برابر حملات هکرها بالا ببرد. شما باید طوری سیستم تان را برنامه ریزی کنید که کاربران از رمزهای ضعیف و ساده که به راحتی قابل پیدا کردن هستند استفاده نکنند.
رمز عبور قوی باید ترکیبی از اعداد، کلمات با حروف بزرگ و کوچک، وهمینطور سمبل ها باشد. و بهتر است کاربران بعد از یک زمان مشخص مجبور باشند رمز عبور خود را عوض کنند.
همچنین می توانید با استفاده از دستور “faillog” طوری سیستم تان را تنظیم کنید که حساب های کاربری که پشت سر هم رمزعبور را اشتباه وارد می کنند بسته شوند و بدین ترتیب از حملات brute force جلوگیری کنید.
برای افزایش امنیت یک سرور مجازی لینوکس (vps) شما به یک فایروال یا دیوار آتش نیاز دارید. یکی از بهترین انتخاب ها برای دیوار آتش NetFilter است که با هسته سرور لینوکس یکپارچه شده است و شما می توانید آن را طوری تنظیم کنید که ترافیک ناخواسته را فیلتر کند. فایروال های NetFilter و iptables به شما کمک می کند تا سیستم تان را از حملات DDOS محافظت کنید.فایروال ها علاوه بر تنظیم درست باید به درستی هم پیکربندی شوند.
یکی دیگر از فایروال های مفید TCPWrapper است که این سیستم یک لیست برای کنترل دسترسی های مبتنی بر میزبان دارد که دسترسی های شبکه را برای برنامه های مختلف فیلتر می کند. این برنامه لاگین های استاندارد شده را برای حفاظت از جاسوسی ها نیز می دهد.
فایروال های CSF و APF از پلاگین های پرطرفدار برای cPanel و Plesk هستند.
یکی از ایده های خوب برای افزایش امنیت سرور لینوکس پارتیشن بندی هارددیسک است تا فایل های سیستم عامل از بقیه فایل ها مانند (کاربر، tmp) و همینطور برنامه های شخص ثالث جدا باشند. همچنین شما می توانید با غیر فعال کردن دسترسی SUID/SGID (nosuid) و اجرای باینری ها (noexec) روی پارتیشن های سیستم عامل امنیت سایت خود را بالاتر ببرید.
همه فایل های هسته در سرورهای لینوکس داخل یک پوشه به نام “/boot” ذخیره شده اند.
سطح دسترسی به این پوشه ها به صورت پیش فرض (read-write) یعنی هم نوشتن، هم خواندن است. برای این که در فایل های “/boot” تغییرات غیرمجاز (که برای اجرای سرور ضروری است) سطح دسترسی را به (read) «فقط خواندنی» تغییر دهید.
برای تنظیم پارتیشن boot به فقط خواندنی باید فایل the /etc/fstab را ادیت کنید و در پایین، LABEL=/boot /boot ext2، ro 1 2 را اضافه کنید.
این ویرایش مشکلی برای شما به وجود نمی آورد و به محض نیاز به تغییر هسته می توانید آن را به حالت اول (read-write) برگردانید.
پروتکل انتقال فایل FTP به دلیل قدیمی بودن دیگر امنیت لازم را ندارد.
SFTP که همان FTP روی SSH است (FTP امن) تمام داده ها را به صورت کامل رمزگذاری می کند و بدین ترتیب امنیت سرور شما را بالا می برد.
فایروال اولین خط دفاعی در برابر هکرهاست و مانند دروازه ای است که اجازه دسترسی یا عدم دسترسی به سرور را می دهد.
شما باید در زمان نصب سرور مجازی(vps) و یا سرور bare metal برای حفظ امنیت اولین کاری که انجام می دهید نصب و پیکربندی یک فایروال باشد.
تمام سرورهای وستا سرور قبل از ارائه به کاربران پیکربندی فایروال انجام شده و تمامی تنظیمات امنیتی پیاده سازی شده است.
دیوارهای آتش یا فایروال اولین خط دفاعی در مقابل حملات هکرها هستند و هر چند سایت های مخرب را شناسایی می کنند و اجازه دسترسی آنها به سرور را نمی دهند اما هیچ فایروالی نمی تواند امنیت را کاملا برقرار کند و خیلی از نرم افزارهای مخرب می توانند از آن عبور کنند پس به تدابیر امنیتی بیشتری نیاز داریم.
اکثر صاحبان سایت تمایلی به نصب آنتی ویروس ندارند چون معتقدند نصب آنتی ویروس علاوه بر پرداخت هزینه برایشان محدودیت هم بوجود می آورد اما در واقع امنیت سایت خود را به خطر می اندازند.
امروزه نسخه های رایگان زیادی از آنتی ویروس ها مانند ClamAV و Maldet وجود دارد که فایل های سرور را اسکن کرده و فایل های مخرب را به شما نشان می دهند و شما با نصب این نرم افزارها می توانید امنیت سایت خود را بالا ببرید.
سیستم های مدیریت محتوا (CMS) که معروفترین آن ها Joomla, Drupal و WordPress هستند و تقریبا 20 درصد وب سایت های جهان از آنها استفاده می کنند همواره در معرض نفوذ حملات هکرها هستند و باید مرتبا مشکلات امنیتی را برطرف کنند.
اکثر این سیستم ها بروزرسانی های امنیتی زیادی را انتشار داده اند که از بین آن ها WordPress بیشترین این بروزرسانی ها را منتشر کرده است.
CMS ها به شما اجازه بروزرسانی اتومات را با انتشار نسخه جدید خود می دهند. حتما به این نکته توجه کنید که چون خود شما باید سایت تان را مدیریت کنید نه شرکتی که میزبانی وب را از آن تهیه کرده اید پس حواستان به بروزرسانی مرتب سایت باشد.
برای بالا بردن امنیت سرور مجازی لینوکس علاوه بر نصب فایروال و آنتی ویروس می توانید از ابزار cPHulk که به صورت پیش فرض در WHM قرار دارد استفاده کنید. این ابزار می تواند جلوی حملات
brute force را بگیرد. بعد از این که این سیستم فعال سازی شد اگر یک کاربر برای ورود به سرور چند بار متوالی رمز عبور را اشتباه وارد کند ابتدا cPHulk امکان لاگین شدن را بلاک می کند و سپس فایروال آدرس IP فرد را مسدود می کند.
cPanel و Plesk به صورت پیش فرض بارگداری های FTP ناشناس را غیرفعال می کنند اما در سیستم های دیگر می توانند فعال باشند.
اگر کاربران ناشناس اجازه دسترسی به سرور را از طریق FTP داشته باشند سرور شما از نظر امنیتی در خطر بزرگی قرار می گیرد چون هر کاربر می تواند هر چیزی را در وب سرور آپلود کند. برای این که FTP های ناشناس را غیرفعال کنید تنظیمات پیکربندی FTP سرور را ادیت کنید.
rootkit یکی از خطرناک ترین نرم افزارهاست که می تواند به یک سرور به طور نامشخص دسترسی داشته باشد. البته با استفاده از ابزار کد باز (chrootkit) می توانید آلوده بودن سایت خود را تشخیص دهید.
rootkit را نمی توان به راحتی حذف کرد و بهترین راه برای از بین بردن آن ها این است که سیستم عامل را مجددا نصب کنید.
اکثر صاحبان وب سایت فراموش می کنند از اطلاعات سایت خود نسخه پشتیبان بگیرند. اما بهتر است این ریسک را نکنند و مرتبا یک بک آپ از داده های سایت خود داشته باشند تا اگر به هر دلیلی اطلاعات سایت از بین رفت به راحتی دوباره آن ها را بازیابی کنند.
بهتر است خود شما یک نسخه پشتیبان به طور مرتب برای خود تهیه کنید حتی اگر میزبان وب شما روزانه از اطلاعات سایت شما بک آپ میگیرد و یا خود شما خدمات هاست را ارائه می دهید. این نسخه پشتیبان را می توانید در میزبانی ابری نگهداری کنید.
شاید قبلا این مورد توضیح داده شده است اما به دلیل اهمیت آن دوباره روی این موضوع تاکید می کنیم. چون استفاده از رمزهای عبور ضعیف به شدت برای سرور مجازی لینوکس یک تهدید امنیتی محسوب می شود.
CPanel و Plesk هر دو این سیاست را اعمال کرده اند که کاربر از رمز عبورهای قوی استفاده کند و این پسوردها بعد از یک دوره مشخص منقضی می شوند.
هکرها در سرتاسر دنیا به وسیله ی کوچکترین ضعف های سرورهای مجازی، سیستم شما را تهدید می کنند. بهترین روش برای جلوگیری از این تهدیدها ایجاد یک ساختار امنیتی قوی برای VPS است. معمولا بیشترین خطر حمله هکرها به سایت های شرکت های تجاری و فروشگاه های اینترنتی است.
از دیدگاه شبکه‌های کامپیوتری ،پروتکل (Protocol) به مجموعه‌ای از قواعد برای قالب‌بندی و پردازش داده‌ها گفته میشود. Protocol های شبکه مانند یک زبان مشترک برای رایانه‌ها هستند. رایانه‌های درون یک شبکه می‌توانند از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای بسیار متنوعی بهره بگیرند. با این حال با استفاده از Protocol ها می‌توانیم آنها را قادر سازیم که صرف‌نظر از این تنوع ساختاری، با همدیگر ارتباط برقرار کنند.در این مقاله از وستا سرور قصد داریم به معرفی مفهوم Protocol و انواع ان بپردازیم.
Protocol ها یک سری قوانین، اصول ها و چارچوب هایی است که تعیین می کند یک عمل جزء چه گروه و شاخصه ای قرار می گیرد و از چه سیاست هایی پیروی می کند. با بررسی و شناخت انواع پروتکل های موجود در اینترنت خیلی ساده تر می توان نسبت به فعالیت های روزمره اینترنتی اقدام نمود.
Protocol های استاندارد شده مانند یک زبان مشترک هستند که رایانه‌ها می‌توانند مورد استفاده قرار دهند؛ همچنان که افراد با ملیت‌های مختلف از سراسر دنیا ممکن است زبان بومی یکدیگر را درک نکنند، اما می‌توانند با یک زبان ثالث مشترک با هم ارتباط برقرار سازند. اگر یک رایانه از پروتکل اینترنت (IP) استفاده کند، هر رایانه دیگری می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند؛ همانطور که نمایندگان همه کشورها در سازمان ملل می‌توانند با استفاده از 6 زبان رسمی این سازمان با نمایندگان کشورهای دیگر دنیا ارتباط برقرار کنند. اما اگر یک رایانه از IP استفاده کند و رایانه دیگر این پروتکل را درک نکند، امکان ارتباط وجود نخواهد داشت.
IP : یک پروتکل لایه شبکه است که مسئول مسیریابی است.
IPsec : یک اتصال IP رمزنگاری‌شده و احراز هویت شده روی یک شبکه خصوصی مجازی برقرار می‌سازد. از نظر فنی IPsec یک Protocol نیست، بلکه یک مجموعه از پروتکل‌ها است .
ICMP :این کلمه، به معنی پروتکل مدیریت کنترل اینترنت (Internet Control Message Protocol) است و خطاها را گزارش کرد و آپدیت‌های وضعیتی را عرضه میکند. برای نمونه اگر روتر نتواند بسته‌ای را تحویل دهد، یک پیام ICMP به مبدأ پیام بازگشت میدهد.
IGMP : پروتکل مدیریت گروه اینترنت (Internet Group Management Protocol) اتصال‌های شبکه یک به چند ایجاد میکند. IGMP به راهاندازی multicasting یعنی چند رایانه که می‌توانند بسته‌های داده‌‌ی ارسالی به یک نشانی IP را دریافت کنند، کمک میکند.
TCP : یک پروتکل لایه انتقال است که تحویل مطمئن داده‌ها را تضمین میکند. Protocol کنترل و نظارت بر تحویل منظم داده ها می باشد. TCP به منظور استفاده همراه با IP طراحی شده و این دو Protocol غالباً همراه با هم به صورت TCP/IP نامیده می‌شوند.
HTTP : پروتکل رایج وب سایت های اینترنتی و هاست های ارائه شده به مشتریان است. این Protocol به منظور ارسال داده‌ها بین دستگاه‌ها استفاده میشود. HTTP به لایه اپلیکیشن (لایه هفتم) تعلق دارد، زیرا داده‌ها را در قالبی قرار میدهد که اپلیکیشن‌ها (مانند مرورگرها) بتوانند به طور مستقیم و بدون نیاز به تفسیر بیشتر استفاده کنند. لایه‌های تحتانی مدل OSI از سوی سیستم عامل رایانه‌ها و نه اپلیکیشن‌ها مدیریت می‌شوند.
HTTPS : پروتکل رایج SSL در اینترنت برای سایت های امن است . مشکل HTTP این است که رمزنگاری نشده است و هر مهاجمی که یک پیام HTTP را دریافت کند، می‌تواند آن را بخواند. HTTPS یعنی HTTP امن این مشکل را با رمزنگاری پیام‌ها حل میکند.
TLS/SSL : بخش TLS اختصاری برای عنوان امنیت لایه انتقال (Transport Layer Security) و بخش SSL اختصار عنوان لایه سوکت‌های امن (Secure Sockets Layer) است. HTTPS از این Protocol ها برای رمزنگاری پیام‌ها استفاده میکند.
UDP : این کلمه به معنی پروتکل دیاگرام کاربر (User Datagram Protocol) است. این پروتکل نسبت به پروتکل TCP سریعتر و مطمئن‌تر است . در لایه انتقال به جای TCP کاربرد دارد. این پروتکل غالباً در سرویس‌هایی مانند استریم کردن ویدئو و بازی که تحویل سریع داده‌ها اهمیت زیادی دارد مورد استفاده قرار میگیرد.
برای این که Protocol های شبکه به درستی کار کنند، باید درون یک نرم‌افزار پیاده‌سازی شده باشند که می‌تواند بخشی از سیستم عامل یک رایانه یا یک اپلیکیشن کاربردی باشد و یا درون سخت‌افزار رایانه پیاده‌سازی شده باشد. اغلب سیستم‌های عامل مدرن دارای سرویس‌های نرم‌افزاری داخلی هستند که برای پیاده‌سازی برخی از پروتکل‌های شبکه طراحی شده‌اند.مهاجمان می توانند از طریق عملکرد Protocol های شبکه برای به خطر انداختن سیستم ها یا سرکوب آن ها سوء استفاده کنند. بسیاری از این پروتکل ها، در حملات DDoS مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال، مهاجم در حمله SYN flood از روش TCP protocol استفاده می کند. آن ها اقدام به ارسال پکت های SYN جهت شروع مکرر TCP handshake نموده تا سرور قادر به ارائه خدمات قانونی به کاربران نباشد، زیرا تمام منابع آن توسط اتصالات TCP محدود می شود.
شاید برای شما هم این سوال پیش امده باشد که IPv6 چیست ؟! سیستم آدرس‌دهی بر اساس پروتکل اینترنتی است (IP) که از سال 1998 به‌منظور جبران کمبود IPv4 پایه‌گذاری شده است. باوجود کارایی بالا و داشتن مزیت‌های امنیتی نسبت به اینترنت پروتکل نسخه 4 ، اما سیر رشد آرامی را داراست. مهاجرت از IPv4 به IPv6، به آهستگی در حال وقوع است.
وستا سرور با ابزارهای روزآمد؛ سیاست‌های امنیتی استاندارد؛ سخت‌افزارهای امنیتی برتر؛ حداکثر امنیت را برای شما به ارمغان می‌آورد.
یکی از اصطلاحات پایه‌ی دنیای دیجیتال که همه‌ی ما بارها آن‌را شنیده‌ایم آدرس IP است.
IP مخفف Internet Protocol است و کد یا آدرسی است که به دستگاه‌های متصل به اینترنت اختصاص داده میشود.
البته بدون دانستن معنای IP هم کار ما در اینترنت راه می‌افتد و بسیاری از کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند، ممکن است مفهوم آن را به درستی ندانند.
هر آدرس ip از 4 بخش یا Octet تشکیل شده. این IPها مجموعا از 32 بیت تشکیل می شود و IPv4 نام دارد. IPv6 دارای 128 بیت طول آدرس می باشد و دامنه گسترده ای از Ip ها را پشتیبانی می کند.
آخرین نسخه از پروتکل اینترنتی است. این پروتکل طراحی‌شده است تا از آن برای ایجاد ارتباط بین سیستم‌های متصل‌به‌هم برای ارسال بسته‌ها تحت شبکه و شناسایی دستگاه‌ها استفاده شود.IPv6 به گونه ای طراحی شده است تا علاوه بر فراهم نمودن یک محیط همگرا، شرایط استفاده از صوت، تصویر و سرویس های داده را روی شبکه با زیرساخت ip فراهم نماید. بدین منظور امکانات و پتانسیل های پیش رفته ای در ip ورژن 6 پیش بینی شده است.
این نوع ip به نحوی است که در فاز انتقال کامل از IPv4 به IPv6، حضور هر دو نوع ip در کنار هم امکان پذیر باشد و این انتقال کم کم و در طی سال ها به صورت کامل انجام گیرد.
هر دستگاهی که از اینترنت استفاده میکند، به‌وسیله‌ی IP شناسایی میشود. همان طور که برای ارسال نامه نیاز به اسم خیابان و کد پستی آن فرد دارید، در اینترنت برای ارسال بسته به IP آن دستگاه نیاز داریم.
IPv6 تغییرات عمده ای نسبت به IPv4 دارد. IPv4 از ساختار آدرس دهی 32 بیتی استفاده می کند در حالی که IPv6 از ساختار آدرس دهی 128 بیتی استفاده می کند. این تغییر می تواند 2 به توان 128 آدرس یکتا را ارائه دهد . این میزان آدرس IP، پیشرفت بسیار زیادی را نسبت به تعداد آدرس IP که IPv4 ارائه می کند(2 به توان 32) دارد.
آدرس IPv6 به 8 قسمت 16 بیتی که هر قسمت ارقامی در مبنای 16 هستند و با (:) از هم جدا می شوند تقسیم میشود. مانند:
65b3:b834:45a3:0000:0000:762e:0270:5224
توجه کنید این آدرس ها نسبت به بزگی حروف حساس نیستند.
صفر های سمت چپ هر بخش را میتوان حذف کرد.
بخش هایی که پشت سر هم صفر هستند را میتوان به صورت (::) خلاصه نویسی کرد (روی هر آدرس فقط یک بار می توان این کار را کرد).
در ساختار آدرس دهی IPv6 ؛ 3 نوع آدرس وجود دارد :
Unicast: آدرس Unicast برای ارتباطات یک به یک استفاده می شود.
Multicast: آدرس Multicast برای ارسال data به سیستم های مختلف در یک لحظه استفاده می شود. آدرس های Multicast با پیشوند FF01 شروع می شوند. برای مثال FF01::1 برای ارسال اطلاعات به تمام node ها در شبکه استفاده می شود ، در حالی که FF01::2 برای ارسال اطلاعات به تمام روترهای داخل شبکه استفاده می شود.
Anycast: آدرس Anycast برای گروهی از سیستم ها که سرویسی را ارائه می کنند استفاده می شود.
توجه کنید که آدرس broadcast در IPv6 وجود ندارد.
یکی از مزیت های IPv6 قابلیت auto configuration است ، که در آن سیستم یک آدرس IPv6 برای خود انتخاب می کند ، سپس با ارسال پیام neighbor solicitation به آن آدرس بررسی میکند که این آدرس در شبکه برای سیستم دیگری استفاده نشده باشد. اگر این آدرس توسط سیستم دیگری استفاده شده باشد ، به پیام جواب می دهد و سیستمی که قصد انتخاب آدرس را داشت متوجه می شود که از آن آدرس نمی تواند استفاده کند. قابل ذکر است احتمال اینکه یک آدرس به دو سیستم اختصاص داده شود خیلی کم است چون مک آدرس سیستم ها در آدرس دهی auto configuration استفاده می شود.از دیگر مزایای اینIP دارای مسیریابی چند مرحله با کیفیت بهتر از قبل است . فرمت Simpler Header ، مسیریابی ساده تر و کارامدتر،کیفیت واقعی خدمات (Qos)،مبتنی بر authentication (تاییدیه اعتبار) و privacy support (پشتیبانی از حریم خصوصی) ،دارای گزینه های قابل انعطاف ،مدیریت ساده تر .
از تفاوت های این دو IP میتوان به زیاد شدن فضای آدرس دهی در IP ورژن 6 ، پیکربندی اتوماتیک در IP ورژن 6 ، امنیت اجباری در IP ورژن 6
وجود Extension Header در IP ورژن 6 اشاره کرد .
میزبانی حرفه ای و مطمئن ، با سرویس های میزبانی وستا سرور با خیال راحت به توسعه کسب و کارتان بپردازید.
اجازه دسترسی به فایل در شبکه از جمله مباحث کلیدی است در امنیت وب سایت ها است . در واقع دسترسی دادن به فولدر یا فایل های درون هاست permission نام دارد. شما در داخل کنترل پنل هاست قادر میباشید به آسانی به منظور تغییر سطح دسترسی ها اقدام کنید. در این مقاله قصد داریم شما را با مباحث مربوط به سطوح دسترسی های هاست یا همان Permission اشنا کنیم .
پرمیشن (permission) به معنای سطوح دسترسی است . شما با استفاده از این ویژگی می توانید سطوح دسترسی کاربران گروه های متعدد به فایل ها و فولدرهای درون هاست وردپرس ، هاست لینوکس ،هاست ویندوز خود را تعیین نماییم. سطوح دسترسی بسیار مهمی است. چرا که در صورت اعمال اشتباه آن روی یک فایل می توانید اجازه ویرایش آن را به عموم اشخاص بدهید . یا حتی کاربری بتواند فایلی را تغییر داده و موجب هک شدن وب سایت و دیگر شود.
برای هاست رایگان کلیک کنید .
فایل هایی وجود دارند که نباید توسط همگان قابل ویرایش و دسترسی باشند. به همین دلیل باید سطح دسترسی آن را به نحوی تنظیم نماییم که این فایل غیر قابل ویرایش باشد. توجه نمایید که فایل های وجود دارند که شما به منظور دانلود آن را بر روی وب سایت تان قرار میدهید. از اینرو این فایل ها باید برخوردار از سطح دسترسی باشند. که کاربران شما قادر به دانلود این فایل ها باشند.
Permission که بر روی پرونده و فولدر ها به وجود می آوریم عددی سه رقمی میباشد. که هر کدام از این اعداد دارای معنا و مفهوم خاصی میباشند. فایل هایی وجود دارند که برای دانلود روی سایتمان قرار می دهیم، پس این فایل می بایست دارای سطح دسترسی باشد که کاربران ما بتوانند آن را دانلود نمایند. خطای 403 نشان دهنده حطای مربوط به سطح دسترسی فایل ها میباشد. چنانچه که فایلی حاوی سطح دسترسی محدود شده باشد و چنانچه که شما بخواهید به آن دسترسی پیدا نمایید. در این صورت شما با خطای Forbidden 403 روبرو خواهید شد.
به دنبال میزبانی حرفه ای و مطمئن هستید؟
با سرویس های میزبانی وستا سرور با خیال راحت به توسعه کسب و کارتان بپردازید.
خواندن (Read): مجوز دسترسی هاست خواندن یا Read بدین معنا می باشد که شما می توانید یک فایل یا فولدری را بخوانید.
نوشتن (Write): پرمیشن نوشتن یا Write بدین معنا می باشد که شما می توانید روی فایل موردنظر ویرایش انجام دهید.
اجرا (Execute): مجوز دسترسی هاست اجرا یا Execute بدین معنا می باشد که می توانید یک فایلی را اجرا نمایید.
دسترسی برای هر گروه کاربری که در بالا بیان کردیم (Group، Owner، World) به هشت صورت امکان پذیر میباشد.
برای نمایش دادن سطح دسترسی ها از حروف زیر استفاده می شود:
Read: سطح دسترسی r
Write: سطح دسترسی w
Execute: سطح دسترسی x
نحوه نمایش اعداد توضیح داده شده ی بالا به این صورت می باشد:
| None | — | 0 |
| Execute | –x | 1 |
| Write | -w- | 2 |
| Write-execute | -wx | 3 |
| Read | r– | 4 |
| Read-execute | r-x | 5 |
| Read-write | rw- | 6 |
| Read-write-execute | rwx | 7 |
اعدادی که در دسترسی ها استفاده می نماییم شامل 0 ، 4 ، 5 ، 6 و 7 می باشد.
اعداد 1 ، 2 و 3 به صورت ترکیبی می باشند برای مثال معادل 4+1 برابر است با سطح دسترسی 5 و به همین صورت بقیه اعداد.
دسترسی فولدرها به صورت پیشفرض 755 می باشد.
دسترسی فایل ها نیز به صورت پیشفرض 644 می باشد.
برای فولدر های سیستمی نیز می توانیم از دسترسی 700 یا 750 استفاده نماییم.
توجه نمایید عدد 0 نمی تواند در جایگاه اول قرار داشته باشد.
برخی از کد های سطح دسترسی برای فایل ها و کاربرد انها :
* توجه کنید چنانچه که سطح دسترسی به درستی تنظیم نگردد شما با خطای Internal Server Error روبرو خواهید شد.
| کد | عملکرد |
| 600 | فایل مورد نظر را غیر قابل دسترس می نماید. |
| 644 | فایل مورد نظر را برای عموم قابل خواندن می نماید مانند اسناد HTML |
| 666 | فایل مورد نظر را قابل خواندن و ویرایش می نماید. |
| 755 | فایل مورد نظر را برای عموم قابل خواندن و اجرا شدن می نمایدمانند CGI Scripts |
| 777 | فایل مورد نظر را برای عموم قابل نوشتن و اجرا می نماید استفاده از این permission با احتیاط توصیه می گردد. |
NET Core که توسط مایکروسافت توسعه یافته است، در حال حاضر تحت مدیریت .NET Foundation، یک سازمان غیرانتفاعی متن باز، اداره می شود. NET Core به زبان های C# و C نوشته شده و تحت مجوز MIT فعالیت دارد. اولین نسخه، دات نت Core 1.0، در سال 2016 با عملکرد محدود منتشر شد. .NET Core 2.0 در 14 آگوست 2017 منتشر شد. دو فریمورک کلیدی منتشر شده در این نسخه ASP.NET Core 2.0 و Entity Framework Core 2.0 بودند. نسخه های پایدار بعدی، .NET Core 2.1 و 2.2، در ماه می و دسامبر 2018 منتشر شد.
محدودیت‌هایی در NET Framework. وجود دارد. به عنوان مثال، باید از API های دات نت مختلف برای دستگاه های مختلف ویندوز مانند دسکتاپ ویندوز، فروشگاه ویندوز، ویندوز فون و برنامه های وب استفاده کنید. علاوه بر این، چارچوب دات نت یک فریم ورک در سطح ماشین است. هر تغییری که در آن ایجاد میشود، همه برنامه‌هایی را که به آن وابسته هستند، تحت تأثیر قرار می گیرند.
پلتفرم نت کور رایگان و متن باز است. پروژه کد منبع نت کور در Github در دسترس است. هر توسعه دهنده ای می تواند در توسعه نت کور شرکت کند. امروزه هزاران توسعه‌دهنده فعال در توسعه نت کور شرکت می‌کنند که در حال بهبود ویژگی‌ها، اضافه کردن ویژگی‌های جدید، و رفع اشکالات و مشکلات هستند.
NET Core از سیستم عامل های Windows، macOS و Linux پشتیبانی و اجرا می شود. NET Core در معماری هایی از جمله x64، x86 و ARM سازگار است.
مجموعه ها و کتابخانه ها را می توان وارد آن کرد و در چندین پلتفرم استفاده کرد. مجموعه ها و کتابخانه ها با استفاده از یکی از زبان های دات نت، C#، VB.NET یا F# ساخته شده اند.
برخلاف برخی از فریم ورک‌های قدیمی، نت کور برای رفع نیازهای مدرن امروزی، از جمله سازگاری با موبایل، ساختار آن در همه جا، مقیاس‌پذیر و کارایی بالا طراحی شده است. نت کور برای ساخت برنامه هایی طراحی شده است که انواع دستگاه ها، از جمله اینترنت اشیا و کنسول های بازی را هدف قرار می دهند.
