میزبانی ابری (cloud hosting) نوعی از میزبانی وب است که بر روی تعدادی سرور مجازی قرار می گیرد و به این صورت است که اطلاعات کاربران بر روی چند سرور ذخیره می شوند و مزیت آن اینست که اگر یک سرور به هر دلیل از دسترس خارج شوذ یک سرور دیگر وب سایت شما را پشتیبانی می کند.

میزبانی ابری که به آن هاست ابری نیز می گویند یکی از جدیدترین تکنولوژی ها در زمینه میزبانی وب است.

میزبانی ابری یا Cloud Hosting چیست؟

مفهوم میزبانی ابری یا هاست ابری این است که منابع مورد نیاز وب سایت شما بین چندین سرور مجازی با موقعیت های مختلف جغرافیایی تقسیم می شوند و هدف تمام این سرورها پشتیبانی از وب سایت شما است. وقتی یک یا چند سرور از یک وب سایت پشتیبانی می کنند و با تعامل با یکدیگر منابع مورد نیاز وب سایت را تامین می کنند به آن پردازش ابری میگویند.

یک مثال برای میزبانی ابری می توان به وب سایت Google.com اشاره کرد که یکی از غول های اینترنتی در دنیا است و تمام منابع مورد نیاز این موتور جستجوی قدرتمند روی صدها سرور در نقاط مختلف جهان پراکنده شده اند و هر زمان کاربران از هر جای دنیا وارد سایت گوگل می شوند بدون هیچ مشکلی مانند لود نشدن وارد این سایت می شوند.

نحوه عملکرد هاست ابری 

میزبانی ابری شامل تعدادی سرورهای متصل به هم از طریق یک شبکه همسان است که خدمات میزبانی وب را ارائه می دهند. و وظایف بین این سرورها که به هر کدام از آنها یک ابر (Cloud) می گویند، تقسیم می شود تا هر زمان برای یک سرور مشکلی بوجود آمد دیگر سرورها سریع جایگزین آن شوتد و بدین ترتیب از پایین آمدن سایت جلوگیری شود.

گاهی اوقات یک سرور با درخواست های زیاد کاربران مواجه می شود که در این مواقع ممکن است سرعت سایت پایین آمده و یا پهنای باند کم شود که در این موقعیت ها بلافاصله دیگر سرورها به کمک این سرور آمده و با تقسیم کردن بار ترافیکی بین خود باعث ارائه بهتر خدمات به بازدیدکنندگان می شوند.

بهتر است در سیستم میزبانی ابری از سرورهایی استفاده کنید که از نظر سخت افزاری قوی باشند تا باعث افزایش کیفیت ارائه خدمات در تمام سطح ابر شوند. هاست های ابری که قیمت پایین دارند معمولا نمی توانند خدمات خوبی ارائه دهند.

مزایای میزبان ابری

همانطور که گفته شد در میزبانی ابری منابع یک سرور مانند ( RAM, CPU, …) از چندین سرور با سخت افزارهای مختلف تامین می شود و به دلیل داشتن این ساختار هر گاه در یکی از سرورهای تامین کننده منابع مشکل سخت افزاری بوجود بیاید بلافاصله دیگر سرورها جایگزین شده و مشکلی در ارائه خدمات به کاربران بوجود نمی آید و بدین ترتیب وب سایتی که از تکنولوژی میزبانی ابری استفاده می کند همواره در دسترس بوده و قادر به ارائه خدمات می باشد و این موضوع یک نقطه قوت برای یک سایت است.

همینطور هاست ابری باعث می شود که زمان پایین آمدن وب سایت یا به اصطلاح Down شدن کاهش یابد. چون به محض اینکه یک وبسایت از دسترس خارج شد سرورهای دیگر جایگزین شده و آن را پشتیبانی می کنند.

یکی دیگر از مزایای میزبانی ابری این است که در ساعاتی که درخواست بازدید از یک سایت زیاد می شود، سرعت سایت کم نمی شود و همچنین پهنای باند با کاهش روبه رو نمی شود چون سرورهای پشتیبان با تقسیم وظایف بار ترافیکی را کم می کنند.

برخی از معایب هاست ابری

هر سیستم با وجود داشتن مزایای فراوان، معایبی نیز دارد. در اینجا تعدادی از معایب هاست ابری را شرح می دهیم :

افزایش هزینه ها

وقتی میزان بازدید کاربران از سایت شما افزایش پیدا می کند نیازمند زیاد شدن ترافیک و پهنای باند سایت است که هاست ابری بتواند خدمات بهتری ارائه دهد و به همین دلیل نیازمند هزینه ی زیادی است. و از طرف دیگر منابع وب سایت باید مرتب بروزرسانی شوند و در صورت زیاد بودن منابع بر روی سرورهای مختلف هزینه بروزرسانی منابع سخت افزاری بسیار بالا خواهد بود.

 ضریب امنیت وب سایت در میزبانی ابری

چون در میزبانی ابری داده ها بر روی چندین سرور پراکنده هستند بالا بردن امنیت وب سایت برای جلوگیری از دسترسی های غیر مجاز و حملات اینترنتی کار دشواری خواهد بود.

شما بهتر است برای بالا بردن امنیت سایت هاست ابری را از شرکت های معتبر و دارای نام و نشان تهیه کنید.

تهیه نسخه پشتیبان

در میزبانی ابری چون منابع سایت روی سرورهای زیادی پراکنده هستند تهیه نسخه پشتیبان کار دشواری است. هر چند اغلب شرکت های هاستینگ با یک روش خاص از داده های سایت شما نسخه پشتیبان تهیه می کنند اما توصیه می شود که صاحبان وب سایت هم از منابع و داده های خود یک نسخه پشتیبان تهیه کنند تا در صورت بروز مشکل در هاست ابری به اطلاعات خود دسترسی داشته باشند.

تفاوت سرورهای اختصاصی و VDS و هاست ابری 

در میزبانی ابری همانطور که گفته شد اطلاعات وب سایت روی چندین سرور پراکنده است و در نتیجه ضریب اطمینان وب سایت و پایداری داده ها نسبت به یک سرور اختصاصی بسیار بالاتر است. چون به جای استفاده از یک سرور اختصاصی، چندین سرور در اختیار دارید.

در مقایسه هاست ابری و VDS ها یا هاست های اشتراکی، هزینه ترافیک و ارائه خدمات و نگهداری منابع در سایت هایی که با میزبانی ابری کار می کنند بسیار بالاتر از VDS ها یا هاست های اشتراکی است. در هاست های اشتراکی چون حدود صد های وب بر روی یک سرور قرار دارد هزینه ها پایین تر خواهد بود اما اگر به هر دلیل سرور مرکزی دچار مشکل شود کل سایت دچار مشکل شده و ممکن است از دسترس خارج شود. بنابراین هاست های اشتراکی از نظر پایداری نسبت به هاست های ابری بسیار پایین تر هستند.

سخن آخر

تکنولوژی میزبانی ایری به دلیل مزایای زیادی که دارد امروزه مورد توجه بسیاری از صاحبان شرکت های بزرگ و کوچک قرار گرفته است. ایراد بزرگ این سیستم هزینه های بسیار بالای آن است. هر چند در چند سال اخیر این هزینه ها کاهش چشمگیری داشته است اما باز هم برای کسب و کارهای کوچک به صرفه نیست.

امیدواریم تکنولوژی هاست ابری روز به روز قدرتمندتر و با هزینه های کمتر در دسترس کاربران قرار گیرد.

فیشینگ (Phishing) نوعی رایج از حملات سایبری است که در آن اطلاعات مهم و حساس فرد به سرقت می رود. در این روش بیشترین سرقت اطلاعات مربوط به حساب های بانکی افراد است اما میتواند برای موارد غیر بانکی هم فیشینگ اتفاق بیفتد.

حمله فیشینگ که به آن حمله مهندسی اجتماعی نیز گفته می شود و به این دلیل به این نام خوانده می شود که به جای تکیه بر فناوری از شکست های انسانی برای این حملات استفاده می کنند.

حمله فیشینگ به این صورت اتفاق می افتد که هکرها با استفاده از نام شرکت های بزرگ و معتبر یک دامنه جعلی ایجاد می کنند و بوسیله آن پیام طراحی شده حاوی لینک مشخص را برای ایمیل ها و شماره تلفن های متعدد ارسال می کنند و افرادی که پیام را دریافت می کنند با کلیک روی لینک فرستاده شده و وارد کردن نام کاربری و رمز عبور کلیه اطلاعات حساس و مهم کاربر برای هکر ارسال می شود و بدین ترتیب کلاهبرداران اطلاعاتی مانند شماره کارت، cvv2, رمز عبور و … را به سرقت می برند.

انواع مختلف فیشینگ (Phishing)

حملات فیشینگ انواع مختلفی دارند که هر نوع از این حملات تلاشی برای رسیدن به اطلاعات مهم اشخاص مانند اطلاعات بانکی برای خالی کردن حساب های بانکی است و از روش های مختلف مانند ارسال پیام به ایمیل یا تلفن همراه، تماس تلفنی، ایجاد صفحات جعلی پرداخت و … انجام می شود.

در این قسمت چند نمونه از حملات فیشینگ را ذکر می کنیم:

کلون فیشینگ (Clone Phishing)

در این حمله هکرها از طریق ایمیل محتویات یک ایمیل معتبر را که قبلا برای کاربر ارسال شده است را کپی کرده و با قرار دادن یک لینک که به وب سایت جعلی وصل است روی آن ایمیل دوباره آن را برای کاربر ارسال می کنند و خواستار بروز رسانی ایمیل از طریق لینک مود نظر می شوند.

سپیر فیشینگ (Spear Phishing)

حمله سپیر فیشینگ یا فیشینگ نیزه ای از سایر حملات فیشینگ پیچیده تر است چون تشخیص این حملات دشوارتر است. این حمله معمولا روی یک شخص تمرکز دارد و بدین صورت است که هکرها ابتدا اطلاعاتی را از شخص مورد نظر جمع آوری می کنند و بعد از جمع آوری داده ها بر اساس این اطلاعات که می تواند در مورد دوستان و یا نزدیکان فرد باشد یک پیام را برای قربانی خود می فرستند و تلاش می کنند شخص را متقاعد کنند یک فایل مخرب را دانلود کرده و یا وارد یک وب سایت جعلی شود.

فارمینگ (Pharming)

حمله فارمینگ به این صورت اتفاق می افتد که هکرها یکی از پیوندهای سایت اصلی را هک می کنند و از طریق آن کاربر وارد سایت جعلی می شود. حمله فارمینگ خطرناک ترین نوع حمله فیشینگ است چون دیگر کاربر نمی تواند رکوردهای DNS  را کنترل کند و در واقع نمی تواند در مقابل حملات از خود دفاع کند.

والینگ (Whaling)

حمله والینگ نوعی از سپیر فیشینگ است که در آن شخصی که هدف روی آن متمرکز می شود یکی از مقامات دولتی، مدیران ارشد، مدیرعامل شرکت های بزرگ و یا افراد ثروتمند و با نفوذ است.

ایمیل‌ اسپوفینگ (Email Spoofing)

بیشتر حملات فیشینگ از طریق ایمیل صورت می گیرد و معمولا این ایمیل ها که حاوی یک لینک به یک وب سایت مخرب است برای تعداد زیادی از کاربران ارسال می شود و از آنجا که این صفحه جعلی شبیه به یک وب سایت کاملا معتبر است کاربر وارد این صفحه شده و مهاجم می تواند رمز عبور او را سرقت کرده و به تمام اطلاعات شخص دسترسی پیدا کند.

ریدایرکت وب‌سایت (Website Redirects)

در این حمله هکرها، افراد را با تغییر مسیر وب سایت به آدرس دیگری غیر از سایت مورد نظر شخص می فرستند و از طریق وب سایت های مخرب، یک سری بدافزار روی سیستم کاربران نصب می کنند.

تایپواسکوآتینگ (Typosquatting)

این حمله با استفاده از غلط های املایی جزئی در دامنه وب سایت بوجود می آید. در این نوع حملات فیشینگ هکرها با استفاده از دامنه ها وب سایت های قانونی را جعل کرده و وقتی شخص URL را با اشتباه جزئی وارد می کند به این وب سایت های جعلی وارد می شود.

روش های کاربردی در مقابله با فیشینگ

• بعد از دریافت ایمیل از یک اکانت ناشناخته، قبل از باز کردن آن، آدرس اصلی سایت فرستنده را مستقیم در مرورگر وارد کنید تا مطمئن شوید سایت معتبر است.
• همواره برای انتقال وجه از رمز یکبار مصرف استفاده کنید. زیرا این رمز بعد از مدت زمان کوتاهی فاقد اعتبار می شود و این موضوع کمک می کند اطلاعات حساب به سرقت نرود.
• هر پیامی که به موبایل یا ایمیل شما از طرف یک ناشناس فرستاده می شود که حاوی لینک است به هیچ عنوان روی لینکی که در پیام وجود دارد کلیک نکنید.
• آدرس URL برای پرداخت های بانکی را قبل از انجام تراکنش های مالی دقیق چک کنید.

نکته آخر

هنگام استفاده از خدمات بانکداری الکترونیک سعی کنید با آگاهی کامل تمام نکات امنیتی را در نظر گرفنه و با مراکز شناخته شده و دارای نام و نشان معتبر کار کنید تا از حمله فیشینگ در امان بمانید.

آدرس آی پی یا IP Address یکی از مفاهیم جالب و مهم از تکنولوژی کامپیوتر است. و به این صورت طراحی شده که یک دستگاه دیجیتال مانند کامپیوتر می تواند با دستگاههای دیگر از طریق اینترنت متصل شده و ارتباط برقرار کند و قطعا وقتی دو سیستم کامپیوتری بخواهند با هم در ارتباط باشند به یک آدرس آی پی (IP Address) برای ایجاد ارتباط نیاز دارند.

IP چیست؟

IP مجموعه قوانینی است که داده های ارسال شده از طریق کامپیوتر را در اینترنت کنترل می کند و انجام عملکردهای اینترنتی را آسانتر میکند که به این قوانین، پروتکل اینترنتی (Internet Protocol) می گویند.

هر دستگاه در یک شبکه در اینترنت به یک آدرس آی پی منحصربفرد نیاز دارد که با این آدرس دسترسی دستگاهها به یکدیگر امکانپذیر است. در واقع شما برای ایجاد ارتباط بین دستگاههای مختلف با موقعیت های مکانی متفاوت در یک شبکه اینترنتی به یک شناسه منحصربفرد برای هر دستگاه نیاز تا از طریق این شناسه دستگاهها بتوانند یکدیگر را شناسایی کرده و تبادل اطلاعات و ارسال داده ها بین دستگاههای موجود ممکن باشد.

رنج IP چیست؟

آدرس IP ها دسته ای از اعداد هستند و این رشته اعداد از چهار بخش تشکیل شده اند که با نقطه از یکدیگر متمایز می شوند. محدوده ی این اعداد باید بین صفر تا 255 باشد که البته این رنج توسط مرجع واگذاری اعداد در اینترنت یا (IANA) تولید و به آدرس IP اختصاص داده شده است.

پس رنج IP بین 0.0.0.0 تا 255.255.255.255 می باشد. برای مثال 185.28.231.4 یک آدرس IP است.

آدرس‌های IP چگونه کار می‌کنند؟

IP یا همان پروتکل اینترنتی از یک سری دستورالعمل های تعیین شده برای برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات استفاده می کنند و تمام دستگاهها در یک شبکه اینترنتی بواسطه این زبان مشترک (IP) امکان تبادل اطلاعات را دارند.

در این قسمت انواع آدرس IP ها را مورد بررسی قرار می دهیم:

آدرس‌های IP خصوصی

هر دستگاهی مانند (کامپیوتر، موبایل، تبلت و …) که امکان اتصال به اینترنت را دارد و حتی دستگاههایی مانند (اسپیکر یا تلویزیون های هوشمند و …) که با بلوتوث کار میکند یک آدرس آی پی مختص به خود دارد. وقتی شما با هر کدام از این دستگاهها به مودم وصل می شوید مودم یک آدرس آی پی خصوصی برای هر کدام از آنها اختصاص می دهد.

در واقع وقتی شما هم به اینترنت و هم به یک شبکه محلی وصل می شوید دستگاه شما یک آدرس آی پی خصوصی برای شبکه محلی و یک آدرس آی پی عمومی برای اینترنت دارد.

آدرس‌های IP عمومی

آدرس آی پی های عمومی همانطور که گفته شد برای اتصال به اینترنت توسط ISP به دستگاهها اختصاص داده می شود.

ISP شرکتی است که خدمات اینترنتی را ارائه می دهد و یک مجموعه بزرگ از آدرس آی پی ها در اختیار دارد که بین دستگاههای مختلف توزیع می کند. همه دستگاهها در خارج از اینترنت برای تشخیص شبکه اینترنت از آدرس های آی پی عمومی استفاده می کنند.

آدرس‌های IP دینامیک (پویا)

آدرس های IP پویا یا دینامیک که با عبارت اختصاری DHCP مشخص می شوند به طور منظم در حال تغییر هستند و ISP ها که آدرس های آی پی زیادی در اختیار دارند با اتصال دستگاه شما به اینترنت یکی از آن ها را به شما اختصاص می دهند و به محض اینکه اینترنت شما قطع شود این آدرس آی پی در اختیار کاربران دیگر قرار میگیرد.

ISP بوسیله آدرس آی پی های پویا در هزینه های خود صرفه جویی میکند و به دلیل تغییر منظم آدرس های آی پی هک کردن شبکه دشوار شده و از نظر امنیتی هم مطمئن تر است.

آدرس های IP استاتیک (ثابت)

آدرس های آی پی استاتیک همیشه ثابت هستند و تغییر نمی کنند. این آدرس ها برای اکثر کاربران مورد نیاز نیستند اما بعضی از کاربران که قصد میزبانی سرور خود را دارند و یا برای بعضی بازی های آنلاین از این آدرس های آی پی استفاده می کنند. زیرا یک آدرس IP ثابت می تواند شما را مطمئن کند که تمام وب سایت هایی که با این آدرس در تماس هستند ثابتند.

آدرس های آی پی استاتیک از نظر امنیتی نسبت به آدرس های دینامیک بسیار ضعیف تر هستند و ممکن است از نظر هزینه هم به صرفه نباشند.

آدرس IP و نام دامنه

معمولا به خاطر سپردن آدرس آی پی با یک رشته طولانی از اعداد کار دشواری است برای همین سیستم نام دامنه ( DNS ) برای هر یک از آدرس ها یک نام دامنه اختصاص می دهد که شما با یک سرچ در گوگل به راحتی می توانید با نام دامنه آدرس آی پی وب سایت مورد نظر خود را پیدا کنید.

پروتکل‌های IPv4 و IPv6 چه چیزهایی هستند؟

پروتکل IPV4 یا همان آی پی با ورژن 4 پروتکل اصلی اینترنت می باشد و به صورت یک رشته اعداد تعریف می شود که با نقطه از یکدیگر جدا شده و هر کدام از این قسمت ها یک عدد هشت تایی OCTA بین صفر تا 255 است. این پروتکل همانطور که گفته شد پروتکل اصلی اینترنت است اما اشکال IPV4 این است که حدود 4 میلیارد آدرس آی پی می تواند ارائه دهد و این مقدار پاسخگوی کاربران با حجم زیاد استفاده از اینترنت در دستگاههای مختلف نمی باشد.

پروتکل IPV6 جدیدترین ورژن آی پی است و در آن اعداد در هشت گروه 16 بیتی تعریف می شوند و با «:» از یکدیگر جدا می شوند. این اعداد را اگر بین 0 تا 9 باشند از خود عدد و اگر بین 10 تا 15 باشند از حروف A تا F استفاده می شود. این پروتکل می تواند حدود 340 تریلیون تریلیون تریلیون آدرس آی پی اختصاص دهد و با توجه به افزایش چشمگیر استفاده از اینترنت با دستگاههای مختلف نیاز بسیار زیادی به آدرس های آی پی احساس می شود و پروتکل IPV6 می تواند جوابگوی این نیاز باشد.

سخن آخر

امروزه استفاده از اینترنت در سراسر جهان گسترش چشمگیری داشته است و به همین دلیل نیاز است افرادی که از اینترنت و شبکه های مجازی استفاده می کنند اطلاعات کاملی در این زمینه داشته باشند. ما در این مقاله سعی کردیم اطلاعاتی درباره آدرس IP در اختیار شما قرار دهیم.

pop3, imap, Exchange پروتکل های دریافت ایمیل هستند که این پروتکل ها تفاوت هایی با هم دارند. تفاوت pop3 و IMap و Exchange در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.

امروزه دنیا در زمینه تکنولوژی پیشرفت های زیادی داشته است. یکی از روش های برقراری ارتباط از گدشته تا کنون بین کاربران اینترنتی برای ارسال اسناد، مدارک، عکس، فیلم و … از طریق سرویس ایمیل می باشد. با وجود اینکه این روش از گدشته بوده اما امروزه پیشرفت زیادی کرده است. برای مثال شما برای ارسال یا دریافت ایمیل نیاز نیست که حتما از یک سیستم مانند لپ تاپ استفاده کنید بلکه به راحتی می توانید با یک گوشی هوشمند به ایمیل خود دسترسی داشته باشید.

با توجه به اینکه امروزه سرویس های ایمیل زیادی وجود دارد و حتی اگر شما مالک یک شرکت هستید که یک وب سایت اختصاصی دارد می توانید با خریدن یک دامنه و فضا در اینترنت برای بخش های مختلف شرکت خود ایمیل اختصاصی ایجاد کنید.

مهم نیست شما از سرویس ایمیل اختصاصی خود استفاده می کنید یا از سرویس های معروف مانند Outlook, Gmail و… همه این سرویس ها برای تبادل اطلاعات مراحل پیچیده ای را طی می کنند.برای دریافت ایمیل پروتکل هایی مانند pop3, imap, Exchange وجود دارد که شاید با نام آنها برخورد کرده باشید. تفاوت pop3 و IMap و Exchange موضوعی است که به بررسی آن می پردازیم.

پروتکل POP3

این پروتکل با نام pop (Post Office Protocl) اولین بار حدود 20 سال پیش در سال 1984 برای استفاده کاربران معرفی شد و امروزه نسخه جدید آن با نام pop3 مورد استفاده است.

پروتکل pop3 به این صورت عمل می کند کاربر یک سری تنظیمات روی سیستم خود انجام می دهد و وقتی ایمیل هایی که روی سرور قرار دارند توسط سیستم کاربر دریافت می شوند این ایمیل ها روی کامپیوتر کاربر ذخیره شده و از سرور حذف می شوند.

وقتی ایمیل ها روی سیستم کاربر ذخیره می شوند و از سرور اصلی حذف می شوند با حذف شدن آنها فضایی که ایمیل ها روی سرور اشغال کرده بودند آزاد شده و به این ترتیب دیگر نیاز نیست که فضای هاست یا ایمیل افزایش یابد و به همین دلیل پروتکل pop3 از محبوبیت زیادی برخوردار است.

پروتکل pop3 به صورت پیش فرض از دو پورت استفاده میکند :

• به صورت غیر رمز نگاری از پورت 110 استفاده می کند
• برای اتصال امن از پورت 995 استفاده می کند

پروتکل IMAP

پروتکل IMap (Internet Message Access Protocol) مانند پروتکل pop3 وقتی کاربر نسخه اصلی ایمیل را دریافت می کند این نسخه از روی سرور حذف نمی شود. و چون بعضی کاربران تمایل دارند که بعد از دریافت نسخه اصلی ایمیل، این نسخه به عنوان نوعی نسخه پشتیبان روی سرور باقی بماند از Imap  استفاده می کنند. در این پروتکل وقتی کاربر نسخه اصلی را دریافت می کند آن نسخه از روی سرور پاک نمی شود مگر آن که کاربر خود مایل به حذف آن از روی سیستم باشد. در پروتکل IMap کاربران می توانند ایمیل های خود را در ابزارهای مختلف مورد استفاده قرار دهند.

کاربران زیادی علاقه دارند که از این پروتکل پرکاربرد استفاده کنند اما شاید بزرگترین ضعف پروتکل Imap فضایی است که توسط ایمیل ها روی سرور اصلی اشغال می شود.

پروتکل IMap  به صورت پیش فرض از دو پورت استفاده می کند :

• به صورت غیر رمز نگاری از پورت 143 استفاده می کند.
• برای اتصال امن از پورت 993 استفاده می کند.

پروتکل MAPI یا Exchange

پروتکل MAPI (Messaging Application Programming Interface) یک پروتکل با امکانات بیشتر نسبت به سرویس ایمیل Imap است.

این پروتکل به این صورت است که Microsoft روی سرویس های ایمیل خود یک پروتکل طراحی کرده است که شما با استفاده از این پروتکل کاربردی روی Outlook می توانید در کنار ارسال و دریافت ایمیل از امکانات دیگری مانند (تقویم، یادداشت های روزانه، مخاطبین، دفترچه تلفن و …) استفاده کنید. این امکانات توسط سرور برای هر ایمیل در پروتکل MAPI ذخیره شده و به راحتی در دسترس قرار میگیرد.

از آن جا که پروتکل Exchange به وسیله شرکت Microsoft توسعه پیدا کرده است از این رو شما برای استفاده از این پروتکل به Exchange سرور مایکروسافت نیاز دارید و باید حتما ایمیل سرور Exchange Server باشد تا بتوانید از این امکانات روی Outlook استفاده کنید.

سخن آخر

امروزه سرویس های ایمیل زیادی در دسترس کاربران قرار دارد مانند Gmail, Yahoo و …و همچنین می توان از هاست ایمیل برای ارسال و دریافت Email استفاده کرد. هم چنین کاربران از نرم افزازهایی مانند Outlook به دلیل انعطاف و راحتی برای مدیریت ایمیل های خود استفاده می کنند. هچنین می توانید از سرویس ایمیل سازمانی وستا سرور استفاده نمایید تا خیالتان از دریافت و ایمیل ها راحت باشد.

البته پروتکل های دیگری هم برای دریافت ایمیل وجود دارد اما پروتکل های pop3, IMap, Exchange به دلیل این که بسیار شناخته شده هستند و قابلیت های زیادی دارند اکثر کاربران از آنها استفاده می کنند.

ایمیل اسپم  یک ایمیل بدون در خواست گیرنده است که به صورت همگانی برای افراد زیادی ارسال میشود.

سوءاستفاده از ابزارهای الکترونیکی مانند: ایمیل، مسنجر، گروه‌های خبری ایمیلی، فاکس، پیام کوتاه و… برای ارسال پیام به تعداد زیاد و به صورت ناخواسته اسپم می‌گویند. 

ایمیل های Spam ، ایمیل هایی با مقصد نامشخص و آدرس های نامفهوم می باشند که صرفاً جهت سوء استفاده از سرویس هاست شما و از طریق ضعف امنیتی کد های سایت و یا سیستم مدیریت محتوای شما بدون اینکه متوجه ارسال این ایمیل ها از طریق سایت خود شوید برای افردای که در لیست ایمیل شما ثبت نام نکرده اند ارسال می گردند. 

در تمامی دیتاسنتر های مشهور دنیا ، Spam و ارسال هرزنامه برخلاف قوانین شرکت ها می باشد و تمامی شرکت ها با این مشکل به طور جدی برخورد می کنند. عدم توجه به ارسال ایمیل Spam از طریق یک سرور نه تنها امنیت سرور مذکور را به خطر می اندازد بلکه می تواند باعث مسدود شدن سرور به دلیل عدم رعایت قوانین از سمت دیتاسنتر گردد. 

ایمیل های Spam معمولا به آدرس های نامفهوم و نامشخص مانند gfvujhfyhf@doamin.com ارسال می گردند که هدف مشخصی ندارند و یا جهت سوء استفاده از اطلاعات استفاده می شوند. 

راه های مقابله با ایمیل اسپم:

1-همواره اسکریپت و سیستم مدیریت محتوای سایت خود را بروزرسانی و به آخرین نسخه ارتقا دهید . سیستم های قدیمی و بروز نشده طعمه ی بسیار مطلوبی برای اسپمر ها جهت سوء استفاده و ارسال هرزنامه می باشند. 

برای آدرس های ایمیل ساخته شده در هاست و سایت خود ، رمزعبور های ترکیبی و قدرتمند انتخاب کنید . 

2-پسورد های ترکیبی توسط اسپمر ها به راحتی قابل حدس نمی باشند. پسورد ایمن از نظر علمی پسوردی می باشد که شامل حروف بزرگ و کوچک ، کاراکتر های خاص به همراه اعداد باشد . برای مثال پسورد ali1234 پسوردی نا امن می باشد و این نوع پسورد ها توسط اسپمر ها کرک شده و شناسایی می گردند و اسپمر با استفاده از آن وارد آدرس ایمیل شما شده و از آن طریق اقدام به ارسال هرزنامه می نماید. پسورد زیر نمونه ی یک پسورد امن و Secure می باشد : 

MizbanFa**%94 

(همانطور که در پسورد بالا مشاهده میکنید، پسورد شامل حروف بزرگ،کوچک، کاراکتر های خاص و همچنین عدد می باشد) این نوع پسورد ها اسپمر ها را گیج کرده و به راحتی شناسایی نمی شوند. 

3-عدم استفاده از افزونه های غیر معتبر که از منابع نامشخص و متفرقه تهیه می شوند . 

سیستم های مدیریت محتوای مشهور مانند جوملا و وردپرس دارای افزونه ها (Plugin) و امکانات جانبی بسیار زیادی می باشند که قابلیت های نرم افزاری این CMS ها را افزایش می دهند. گاهاً افزونه های موجود به صورت رایگان دراینترنت حاوی کد های مخرب و یا فرم های ارسال ایمیل می باشند که طعمه ی مناسبی برای هکر ها و اسپمر ها هستند. لذا از این رو انتخاب افزونه ی مناسب و مورد اعتماد که از منبعی موثق دانلود شود مهم ترین قدم در استفاده از این سیستم های مدیریت محتوا می باشد. افزونه های متفرقه با منبع نامشخص امنیت وب سایت شما را به طور جدی به خطر خواهند انداخت. 

4-ایمن سازی فرم های ارسال ایمیل : 

توجه داشته باشید فرم هایی که از آن برای ارسال ایمیل استفاده می شوند باید مانند بخش های دیگر یک وب سایت دارای امنیت کافی باشند . معمولا این فرم ها در بخش هایی از سایت با عناوین «تماس با ما» ، «ارتباط با ما» و … مشاهده می گردند. همچنین برخی از اسکریپت ها دارای فرم های ایمیل مخفی هستند که توسط شما قابل مشاهده نمی باشد. اسپمر ها به راحتی فرم های ایمیل نا امن را شناسایی کرده و دور می زنند و از طریق آن ها جهت ارسال هرزنامه استفاده می کنند. یکی از راه های ایمن سازی فرم های ارسال ایمیل، استفاده از کد تصدیق (Captcha) می باشد که باعث تشخیص اسپمر از کاربر واقعی می گردد. این کد ها در واقع تصویری را در خروجی فرم به کاربر نمایش می دهند و تا زمانیکه کاربر علائم موجود در تصویر مذکور را در کادر مربوطه وارد نکرده است ، فرم تایید (Validate) نمی گردد. لذا برنامه نویس ها در نوشتن کد های فرم ارسال ایمیل از این قابلیت استفاده می کنند و ما نیز به شدت پیشنهاد می کنیم شما هم از این قابلیت امنیتی جهت تایید Email Form های خود استفاده نمایید. 

دیتا سنتر های گوگل مکان هابی برای جمع آوری , تحلیل و پردازش داده های کاربران در دنیای اینترنت هستند.

دیتا سنترهای گوگل مغز اینترنت هستند . در دنیا گوگل 90 مرکز دیتا سنتر قرار داده است.

دیتا سنتر های گوگل چگونه کار میکنند؟

دیتا سنتر های گوگل از اهمیت بالای امنیتی برخوردار هستند , به دلیل همین موضوع فقط درصد کی از کارمند های گوگل اجازه دسترسی به آنهارا دارند.

دیتا سنتر های گوگل به صورت24 ساعت در هفت روز هفته میبایست روشن و آماده به کار باشند.

مراکز داده گوگل، مراکز داده بزرگی هستند که گوگل برای ارائه خدمات خود از آنها استفاده می کند, که درایوهای بزرگ ، گره های کامپیوتری سازماندهی شده در راهروهای قفسه ها را ترکیب می کنند , شبکه داخلی و خارجی , کنترل های محیطی (عمدتا کنترل سرمایش و رطوبت) , و نرم افزار عملیاتی (به ویژه در مورد تعادل بار و تحمل خطا).

هیچ اطلاعات رسمی در مورد تعداد سرورها در مراکز داده گوگل وجود ندارد,اما گارتنر (شرکت پژوهشی تحقیقاتی در آمریکا ) در گزارشی در جولای 2016 تخمین زد که گوگل در آن زمان 2.5 میلیون سرور داشت. این عدد با افزایش ظرفیت شرکت و به روز رسانی سخت افزار خود در حال تغییر است

سخت افزار اصلی (حدود 1998) که توسط گوگل در زمانی که در دانشگاه استنفورد قرار داشت استفاده می شد شامل:

Sun Microsystems Ultra II با دو پردازنده 200 مگاهرتز و 256 مگابایت رم. این ماشین اصلی برای سیستم اصلی Backrub بود.
سرورهای دوگانه پنتیوم II با فرکانس 2 × 300 مگاهرتز که توسط اینتل اهدا شده بود، شامل 512 مگابایت رم و هارد دیسک 9 × 10 گیگابایت بین این دو بود. جستجوی اصلی روی اینها بود.
F50 IBM RS/6000 اهدایی توسط IBM، شامل 4 پردازنده، 512 مگابایت حافظه و هارد دیسک 8 × 9 گیگابایت است.
دو جعبه اضافی به ترتیب شامل 3 × 9 گیگابایت هارد دیسک و 6 × 4 گیگابایت هارد دیسک درایو (حافظه اصلی برای Backrub) بود. اینها به Sun Ultra II متصل شدند.
جعبه گسترش دیسک SDD با درایوهای هارد دیسک 8 × 9 گیگابایت دیگر که توسط IBM اهدا شده است.
جعبه دیسک خانگی که شامل 10 × 9 گیگابایت هارد دیسک SCSI بود.

سخت افزار تولید:

از سال 2014، گوگل از نسخه بسیار سفارشی شده لینوکس دبیان استفاده کرده است. آنها از یک سیستم مبتنی بر کلاه قرمزی به تدریج در سال 2013 مهاجرت کردند.

هدف سفارشی‌سازی خرید نسل‌های CPU است که بهترین عملکرد را به ازای هر دلار ارائه می‌دهند، نه عملکرد مطلق. نحوه اندازه‌گیری این امر مشخص نیست، اما احتمالاً هزینه‌های جاری کل سرور را در بر می‌گیرد و مصرف انرژی CPU می‌تواند عامل مهمی باشد. سرورها از سال 2009 تا 2010 متشکل از سیستم‌های باز سفارشی شامل دو پردازنده (هر کدام با چندین هسته )، مقدار قابل‌توجهی RAM که روی 8 اسلات DIMM پخش شده بود و حداقل دو عدد سخت SATA را در خود جای داده بود. درایوهای دیسک از طریق یک منبع تغذیه غیر استاندارد با اندازه ATX متصل می شوند. سرورها در بالای صفحه باز بودند تا سرورهای بیشتری بتوانند در یک رک قرار بگیرند. با توجه به CNET و کتابی از جان هنسی، هر سرور یک باتری 12 ولتی جدید برای کاهش هزینه‌ها و بهبود بهره‌وری انرژی داشت.

طبق گفته گوگل، توان الکتریکی عملیات مرکز داده جهانی آنها بین 500 تا 681 مگاوات است. قدرت پردازش ترکیبی این سرورها ممکن است از 20 تا 100 پتافلاپ در سال 2008 رسیده باشد.

از سوال های رایج می توان وب سرور چیست را نام برد که توضیح دادن ان ممکنه مقاله های زیادی را ایجاد کند; اما ما در این مقاله سعی مان را کردیم تا به خوبی برای شما وب سرور را توضیح دهیم پس با ما همراه باشید.

امروزه با پیشرفت انسان; نیاز به داشتن وب سایت بیشتر شده و بیشتر به چشم می اید. کسب و کار های زیادی به دنبال راه اندازی یک وب سایت خوب برای شغلشان هستند و کسانی که این کار را می کنند مشتری های خیلی زیادی را به سمت خود جذب می کنند.

پس یکی از راه هایی که شما می توانید به کسب و کارتان رونق بدهید داشتن یک وب سایت خوب است. برای این کار شما کافی است که یک وب سایت را طبق قوانین طراحی کنید.

یکی از کارهای اولیه و اصلی برای داشتن وب سایت خرید هاست یا سرور اختصاصی است. سرور اطلاعات را در خودش حفظ و نگه داری می کند و یک میزبان برای سایت ها است. برای خرید سرور اختصاصی ایران  و سرور مجازی ایران اینجا کلیک کنید با خیال راحت!

اما وقتی یک وب سایت را شما باز می کنید چه اتفاقی می افتد و چگونه محتوای ان وب سایت برایتان نمایش داده می شود؟ این پروسه چگونه طی می شود؟ پس اگر شما یک مدیر وب سایت هستید و می خواهید اطلاعاتی را راجب وب سرور داشته باشید; با ما باشید و این مقاله را دنبال کنید تا بتوانیم اطلاعاتی را در اختیار شما مدیر محترم قرار بدهیم و به شما بگوییم وب سرور چیست .

وب سرور چیست؟

وب سرور چیست ؟! وب سرور را اگر بخواهیم در ابتدا به زبان ساده بیان کنیم باید بگوییم که وب سرور زیر مجموعه سرور است. وب سرور محتواهای یک سایت را ذخیره سازی می کند و وقتی یک کلاینت در خواست می دهد به وب سرور; وب سرور ان محتوایی که کلاینت می خواهد که می تواند شامل فیلم; عکس; متن و هر اطلاعات دیگری باشد را به ان کلاینت ارسال می کند.

اگر بخواهیم یک کلاینت رایج را به شما بگوییم که با ان اشنا هستید می توانیم مرورگر ها را نام ببریم.

به زبان ساده تر; هنگامی که شما یک وب سایت را باز می کنید تا محتواهای ان را ببینید یا یک فایلی از ان را می خواهید دانلود کنید; در این هنگام مرورگر به وب سرور ان سایت درخواست میدهد.

وب سرور چگونه کار می کند؟

وب سرور می تواند هم یک نرم افزار باشد یا یک سخت افزار یا هردوی ان ها.

اگر بخواهیم از لحاظ سخت افزاری بگوییم; وب سرور را می توانیم یک رایانه بدانیم که می اید نرم افزار وب سرور و فایل های مربوط به وب سایت را ذخیره می کند. این فایل ها می توانند شامل عکس ها و اسناد HTML و فایل های جاوا اسکریپت و غیره… باشند.

وب سرور از لحاظ سخت افزاری به اینترنت وصل است و با دستگاه های متصل به وب اطلاعات را تبادل می کند.

از لحاظ نرم افزاری; وب سرور شامل چند بخش است که سرور HTTP از طریق نام دامنه; ان وب سایتی را که در ان ذخیره می شود را; اینکه چگونه کاربر به فایل ها دسترسی پیدا کند را کنترل می کند.

این کار به این صورت است که وقتی که مرورگر یک فایلی را می خواهد که در وب سرور است; ان فایل را از طریق HTTP  در خواست می کند. وقتی این درخواست به وب سرور سخت افزار می رسد; وب سرور نرم افزار (HTTP) این درخواست را قبول می کند و ان سند درخواستی را پیدا می کند.

اگر پیدا نشود یک پاسخ که برایتان اشنا هم است; پاسخ ” خطای 404 “ را نمایش می دهد. اگر پیدا شد ان سند; سپس ان را از طریق HTTP به مرورگر میفرستد.

امیدواریم که تا الان متوجه شده باشید که وب سرور چیست . حال برای اینکه شما یک وب سایت را راه بیندازید; یک وب سرور استاتیک یا داینامیک می خواهید.

وب سرور استاتیک

STATIC WEB SERVER یک وب سرور است که شامل یک سخت افزار و یک سرور HTTP است و فایل های میزبانی را همان گونه که است به مرورگر تحویل میدهد.

وب سرور داینامیک

DYNAMIC WEB SERVER هم شامل یک وب سرور استاتیک است و هم شامل یک نرم افزار اضافی که فایل های میزبانی را از طریق HTTP به روز می کند و یعد به مرورگر تحویل میدهد.

انواع وب سرور

• وب سرور آپاچی ( APACHE )

• وب سرور ( LITESPEED )

• وب سرور ( NGINX )

• وب سرور ( LIGHTTPD )

• وب سرور ( INTERNET INFORMATION SERVICES IIS )

در سایت وستا سرور شما می توانید انواع هاست را بخرید. انواع هاست ها از هاست لینوکس رایگان و میزبانی وب لینوکس ایران; میزبانی ایمیل سازمانی; هاست جوملا و…. پس با احترام از شما دعوت می کنیم که به سایت ما سری بزنید.

سخن اخر

ما در این مقاله در سایت وستا سرور تمام تلاشمان را کردیم که به سوال ” وب سرور چیست ” پاسخ دهیم و امیدواریم که این مطلب به شما کمک کرده باشد و برایتان مفید بوده باشد.

وب سرور های متنوعی وجود دارد که برایتان مثال زدیم و هرکدام امکانات مخصوص به خود را برای شما ارائه میدهد. امیدواریم که شما بتوانید یک سایت خوب را ایجاد کنید و نهایت استفاده را از ان ببرید.

اکثر مشتریان با دیدن صفحه قرمز رنگ معروف به “صفحه مرگ” توسط گوگل یا زمانی که مشتری به آنها می گوید، متوجه می شوند که وب سایت آنها هک شده است. این می تواند خطرناک باشد زیرا به این معنی است که وب سایت شما برای مدت طولانی آلوده شده است و ممکن است به اعتبار و حریم خصوصی وب سایت شما آسیب وارد کرده باشد.

این روزها وب‌سایت‌ها مرکز همه مشاغل قرار گرفته اند. آنها همه چیز را از معاملات تجاری، داده های کاربران، بازاریابی و همه چیز در این بین اداره می کنند. با این حال به نظر می رسد امنیت وب سایت در هنگام توسعه محصولات نادیده گرفته می شود و در نهایت هک می شود. ضرب المثلی در صنعت امنیت وجود دارد:

هر وب سایتی صرف نظر از محل قرارگیری  هاست آن، بزرگی و یا کوچکی  تیم توسعه، HTTPS بدون اقدامات امنیتی کافی در معرض هک شدن است. امنیت یک فرآیند مداوم است و امنیت 100% یک افسانه است.

ما در وستا سرور مشتریان خود را قویاً تشویق می کنیم تا اقدامات امنیتی پیشگیرانه را انجام دهند و به آنها کمک کنیم تا برای کاهش هر گونه خطرات هک شده وب سایت شان آماده شوند.

1.  مرورگرها هنگام بازدید از وب سایت شما یک هشدار نشان می دهند.

مرورگرهای محبوب مانند Chrome، Mozilla Firefox، Safari و Opera از لیست سیاه گوگل(Google’s blacklist) برای نشان دادن پیام‌های هشدار به کاربران استفاده می‌کنند.  پیغام های هشدار بسته به آنچه که گوگل در وب‌سایت‌های شما پیدا می‌کند متفاوت است، اما کم و بیش به این شکل هستند:

2. Google Search Console پیامی ارسال می کند که نشان می دهد وب سایت شما هک شده یا دارای بدافزار است.

اگر وب‌سایت شما به Google Search Console (که قبلاً Google Webmaster Tools نامیده می‌شد) متصل شده باشد، Google برای شما پیغامی (بصورت ایمیل) ارسال می‌کند و به شما اطلاع می‌دهد که وب‌سایت شما هک شده است.

این بدان معنی است که گوگل برخی از کدهای مخرب، محتوای اسپم را شناسایی کرده است یا شک دارد و  معتقد است وب سایت شما در معرض خطر قرار گرفته است.

3. شرکت میزبان هاست وب سایت شما را از دسترس خارج کرده است.

شرکت‌های میزبانی هاست وب‌سایت به‌طور منظم سرورهای خود را جهت یافتن کدهای مخرب اسکن می‌کنند و اغلب بلافاصله وب‌سایت‌های هک شده را غیرفعال می‌کنند تا مطمئن شوند که بدافزار به سایر وب‌سایت‌های آن سرور سرایت نمی‌کند. ممکن است دلایل متعددی وجود داشته باشد که چرا شرکت میزبان شما ممکن است وب سایت شما را غیرفعال کند، از جمله:

* کد مخرب یا بدافزار در سرور شما یافت شود

5. کاربران از به سرقت رفتن اطلاعات کارت های اعتباری خود شکایت دارند.

در طول سال ها، هکرها خبره و ماهر شده اند و از تکنیک های مخرب برای جمع آوری اطلاعات کارت اعتباری وارد شده یا ذخیره شده در وب سایت شما استفاده می کنند. آنها این اطلاعات کارت را در اینترنت می فروشند که برای انجام یک تراکنش تقلبی با مبالغ مختلف استفاده می شوند.

چنین حملاتی هدفمند هستند و به دلیل آسیب پذیری امنیتی در وب سایت شما ایجاد می شوند. اگر از یک سیستم مدیریت محتوا (CMS) مانند Magento، OpenCart یا PrestaShop استفاده می‌کنید، ممکن است یکی از پلاگین‌های نصب‌شده دارای نقص‌های امنیتی مهمی باشد.

6. ایمیل های شما به پوشه SPAM ارسال می شوند.

مرسوم است که هکرها از بدافزار در وب سایت های هک شده برای ارسال ایمیل های اسپم به تعداد زیادی از کاربران استفاده می کنند. به دلیل ماهیت هرزنامه ای ایمیل ها، سرورهای ایمیل در سراسر جهان ممکن است سرور شما و آدرس IP آن را در لیست سیاه قرار داده باشند.

در نتیجه، حتی ایمیل های ایمن ارسال شده توسط شما در پوشه اسپم قرار می گیرند. هر ایمیل در پوشه SPAM باعث از دست رفتن اعتبار تجاری شماست!

7. جاوا اسکریپت های عجیب و غریب در کد وب سایت شما

اگر متوجه هر گونه کد جاوا اسکریپت عجیب، مبهم یا رمزآلود در سورس صفحه وب شدید، به سرعت وارد عمل شوید. ممکن است این گونه کدهای مخرب برای سرقت رمزهای عبور، اطلاعات کارت اعتباری یا سایر اطلاعات حساس مشتری استفاده شود. همچنین می تواند برای هدایت بازدیدکنندگان خود به سایر وب سایت های مخرب، پنجره های پاپ-آپ، تبلیغات و غیره استفاده شود.

8. وب سایت شما بسیار کند می شود.

اگر متوجه شدید که وب‌سایت شما ناگهان بسیار کند شده است و پیام‌های خطا نشان می‌دهد، احتمالاً بدافزارها درحال استفاده  از منابع سرور شما هستند. بیشتر صفحات هدف، صفحات پرداخت، ورود و ثبت نام هستند. برای صفحه ای که معمولاً در 4 ثانیه بارگیری می شده است اگر حالا  10 ثانیه طول بکشد،حتما مشکلی وجود دارد.

9. کاربران ادمین یا حساب های FTP جدیدی که ایجاد نکرده اید پیدا می کنید!

اگر ادمین های ج، کاربران پایگاه داده، کاربران FTP پیدا کردید، نشانه قوی این است که شما هک شده اید. اکانت هایی توسط هکرها ایجاد می شوند تا همچنان به وب سایت و سرور شما دسترسی داشته باشند. چنین اکانت هایی بعنوان درب پشتی وب‌سایت شما استفاده می‌شوند و هکرها در صورت تمایل به سایت شما دسترسی پیدا می‌کنند.

10. فایل ها به تازگی ویرایش شده اند!

12. وب سایت شما به سایت های هک شده هدایت می شود.

13. در صفحاتی که وجود ندارند، افزایش ترافیک می بینید!

هکرها از وب سایت هک شده شما برای “تبلیغات اسپم” استفاده می کنند که باعث افزایش ترافیک می شود. ایمیل های اسپم از سرور شما با پیوندهایی به صفحات موجود یا جدید که توسط هکر ایجاد شده اند ارسال می شوند.

14. کد ناشناخته یا تغییر مسیر در فایل htaccess.